Raar spul die chemo..om mee te beginnen..als je geen zin hebt in een klaagzang kan je beter nu de pagina sluiten hahaha
Ben sinds dinsdagmiddag niet meer mezelf geweest eigenlijk..zowel lichamelijk als geestelijk, vanaf thuis komst zo intens moe (is niet goed uitte leggen daar het anders moe is dan we gewend zijn)..veel momenten gehad waarvan ik dacht..ik trek het even niet, moet gaan liggen..maar heb me er echt geestelijk tegen verzet..klinkt stom maar tis echt zo..als ik me nu al "klein" laat krijgen bij de 1e chemo, wat moet ik dan de komende maanden, ik heb heel de tijd gezegd, zodra ik op de bank gaat liggen slapen moet het echt niet meer te doen zijn voor mij...dus tot nu toe..donderdagavond laat..nog niet op de bank gelegen, gewoon hele dagen opzitten, vraag me niet hoe..ben "gewoon" m'n dingen blijven doen, ook al weigerde m'n lichaam maar heb doorgezet, m'n geest moet de sterkste blijven, ook nog eens omdat m'n arm meer last geeft omdat je voelt dat die chemo doorwerkt en zich nog een weg moet zien te banen omdat ik geen lymfe meer heb.
Ik eet netjes om de 2 uur, ben nog geen minuut misselijk geweest, drink continu water om de chemo sneller uit je lichaam te laten zijn (word ook geadviseerd door de artsen)
Ik word wel stiller volgens iedereen..maar m'n concentratie is slecht, denk/doe vermogen zwaar veranderd, roodachtige vlekken in m'n gezicht, gevoel van inwendig gezwollen ogen ..sinds vanavond geen smaak meer, m'n tong is wat gezwollen, ondanks dat ik 5/6x per dag m'n tanden poets, zal nu dus maar aan de biotene gaan beginnen..maarja..zal wel weer goedkomen allemaal maar hoe stom klinkt het als ik zeg: " ik mis mezelf"..de vrolijke, druk pratende, vooral energieke vrouw van huphup aktie.
Vanmiddag de laatste pillen genomen gelukkig, die ook nog bij de kuur hoorde, dus voel me hopelijk morgen wat beterder, want die ene pil tegen ernstige misselijkheid is best heftig, word je erg suf van en gaat dubbelzien..
Maargoed..genoeg geklaagd, er zijn mensen die het echt zwaar/heftig hebben na zo'n 1e kuur, dus mag echt niet klagen..besef ik echt wel..maar het is net alsof je verdoofd ben en veel moeite moet doen om je geest helder te houden..als je lichaam niet zichzelf is...ik mis me eigen persoontje, het vele lachen wat ik tot dinsdag gedaan heb. is nu ver te zoeken, maarja komt volgende week misschien wel weer! Morgen moet m'n zaalgenootje van m'n laatste ziekenhuis-opname voor de 1e chemo, we mailen regelmatig met elkaar en herkenning van bepaalde dingen/klachten is fijn, succes, ik denk aan je!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten