Koningsdag & vandaag met mezelf in de knoop!

Koningsdag was gezellig! Eerst met z'n allen naar de "vrachtwagenparade"  gegaan, burgelijke oranje tompouce gegeten met z'n allen, naar Slikkerveer geweest, springkussens/speeltuin/poffertjes/ijs gegeten, daarna naar 't dorp..rommelmarkt overgeweest en lekker bij Bram Ladage gegeten en even bij de muziek geluisterd. 's avonds is Arend nog met Reiley & Dennis naar 't vuurwerk wezen kijken..vonden ze helemaal prachtig! Tamara was gehele dag met vriendinnen en Dimitri aant party-en!


Betreft vandaag..ga het proberen kort te houden..ik zie al een tijdje op tegen die marker-bloedonderzoek..want er hangt veel vanaf..zijn er nog kankercellen aanwezig of niet?? En vanochtend toen ik onder de douche stond voelde ik me al anders..emotioneler..zeg maar..deed m'n zalf weer op m'n porto-cath..tas ingepakt en klaar om naar 't ziekenhuis te gaan..Arend had dagdienst, de oudste 2 lagen nog op bed, alleen Dennis zat op, toen ik naar boven liep en tegen Reiley zei "ik ga naar 't ziekenhuis..let je goed op Dennis" ..mompelde hij wat en ben weggegaan. Toen ik net in de auto stapte, dacht ik..goh..zijn er nog mensen die het inzien dat ik nog steeds die k#tkuur moet halen om de 3 weken en dat ik een belangrijk bloedonderzoek krijg die bepalend is voor m'n toekomst????? En dat ook ik(ben ook maar een mens)..misschien best zenuwachtig ben omtrent dat bloedonderzoek en het spuugzat ben dat dat ziekenhuis m'n 2e huis is geworden?? En het gevoel heb dat niemand er meer bij stil staat hoe dat is..al bijna 14 maanden lang geleefd worden door ziekenhuisbezoeken en alles daarom heen??
M'n moeder had me gister succes gewenst, Arend via een sms-je en m'n koffie stond vanochtend klaar...hoefde alleen maar de knop in te drukken..en Joke had me van de week een kaartje gestuurd om succes te wensen met de onderzoeken.


Eenmaal int ziekenhuis aangekomen op de nieuwe afdeling (erg mooi!) ..begonnen ze met het bloed afnemen uit de porto-cath..was erg veel..daarna kreeg ik meteen brood en vla...want je kan best duizelig worden bij zoveel bloed afnemen en daarna kreeg ik meteen m'n kuur..maar..geen last van gehad. Alleen maar het idee..goh..het bloed wat nu in die buisjes zit..bepaalt m'n toekomstbeeld..zo simpel..maar zo ingrijpend..
Paar zusters die vroegen hoe het met me ging..zei bij allen.."goed hoor!"..toen de zuster kwam waar ik een bijzondere klik mee had vanaf het begin..vroeg hoe het met me ging..wast sloosh..ik janken..(nooit gedaan daar int ziekenhuis) pffffffffffff...beetje jammer..maar 't zat me allemaal zo hoog...ik heb er al zovaak over geschreven in m'n blogs..."ik ben veranderd maar de mensen om mij heen niet" ..mensen maken zich nog steeds druk om kleine dingen, ieder leeft z'n leven zoals voorheen, niemand heeft van mijn situatie geleerd dat je opeens met iets ' sterfelijks"  kan worden geconfronteerd, je leven nooit meer onbezorgd is..zolang je chemo heb is iedereen bezorgd maar na die tijd  nu al 14 maanden lang..is te lang voor mensen die niks/weinig mankeren om daar bij stil te staan..en ik weet dat dat menselijk is..echt waar..maar het geestelijke is best pittig voor mensen zoals ik...de chemo is wel klaar..maar ben er nog lang niet..moet nog een half jaar die Herceptin krijgen..hormoonkuur gaat elke dag door..alle ziekenhuisbezoeken..de bloedtesten etc.......m'n gewrichtspijnen 24/7..af en toe die druk op je borst..vermoeidheid neemt weer meer toe..de zenuwpijnen aan m'n voeten, angst voor uitzaaiingen dat het weer terugkomt, m'n wenkbrauwen/wimpers die weer minder worden(schijnt normaal te zijn bij langdurig Herceptin)..de vochtophopingen door m'n 2e operatie, gedwongen zijn om weer dit " normale"  leven mee te draaien" alles bij elkaar..overdenken wat er allemaal gebeud is afgelopen jaar..het is gewoon soms teveel voor 1 mens. Ik praat er nog steeds niet veel over..maar als ik het doe..zie ik toch onbegrip...want ieder leid zijn eigen leven en kunnen zich dit niet indenken hoe het is..de veranderde denkwijze die je hieraan overhoud..die impact is zo groot..dat kun jeje eigen niet indenken als jezelf niet geconfronteerd bent met het woord kanker/sterfelijkheid..je bent alleen op de wereld gekomen en gaat er ook alleen weer vanaf..dus als er bij jou kanker vast gesteld word..moet je het uiteindelijk zelf doen want de omgeving vind alleen chemo interesant en verder niet..zolang je haar begint te groeien en de chemo is voorbij, denkt niemand nog na over de gevolgen nadien..kortom..het blijft een eenmansstrijd..en dat is dus waar ik moeite mee heb..Iedereen denkt dat het ergste voorbij is..maar dan begint het geestelijke aspect..alles relativeren, altijd denken..er zijn ergere dingen..leef! Zeur niet! en maak je druk om dingen waar t echt omgaat, Bianc doorzetten hup, doorgaan! Bianc je moet genieten van 't leven, tis zo voorbij..continu maar tegen mezelf praten..zo vermoeiend somssssssss...continu met bewustwording bezig zijn..ik wou dat ik me ook weer lekker druk kon maken om domme dingen, weer flink schelden als ik te lang voor het stoplicht moet staan bv...maar nee..engelengeduld heb ik gekregen, nooit van m'n leven geduld gehad..en nu..in overvloed..alleen ik bereik er allemaal nikssssssssssss mee...want IK ben veranderd en de wereld om mij heen niet. Ik kan het gewoon niet goed uitleggen mijn gevoel..is frustrerend..maarja..we gaan gewoon weer door.


Arend is naar de dokter geweest en heeft een longontsteking en krijgt weer een echo van z'n (al 2 jaar geleden geopereerde arm)..is al een tijdje niet goed..Tamara heeft ons verrast met wraps.heeft ze zelf helemaal gemaakt..sla/tomaten gesneden, champignons/paprika/gehakt..alles zelf gedaan..was heerlijk!!!!!!
Morgen naar het pannekoekenhuis..Reiley mocht met z'n gezin gratis een pannekoek komen eten. is omdat het pannekoekenhuis 12,5 jaar bestaat en kinderen met een beperking mochten samen met hun gezin reserveren..helemaal leuk!

Hoofddoek in de kliko! Geen goede dag vandaag door gewrichtspijn!

Wat een bijzondere 2 dagen waren dit...Gisterochtend heb ik besloten dat het maar eens klaar moest zijn met die hoofddoek..ik zag hem hangen in de hal en opeens iets in mij zei..weg ermee! Ik voel me helemaal niet mezelf met dit ultra korte kapsel maar ik ben wie ik ben..en die hoofddoek is verleden tijd! Zo gezegd zo gedaan..meteen in de kliko gegooid om weer een tijdperk af te sluiten..was er opeens klaar mee..Aangezien ik de kranten moest doen en m'n hoofddoek in de kliko lag..moest ik echt even tegen mezelf praten...voor 't eerst sinds m'n haar afgeschoren is en nu weer een beetje gaat groeien en ik helemaal niet lijk op hoe ik er eerst uitzag met m'n wilde jaren 80 kapsel..moest ik echt een drempel over..om zo de straat op te gaan.maar..beetje gel ingedaan & toch gedaan! Mensen die je 2x aankijken i.p.v. 1 x..kinderen die je nakijken..bijzondere blikken van mensen pffffff..echt door zo'n chemokapsel, maargoed..het was heerlijk bevrijdend..geen warme doek meer op m'n hoofd..gewoon zo naar buiten lopen zonder eerst je doek te moeten wikkelen etc..Nieuw tijdperk! Mensen die ik ken die je aanspreken op je kapsel etc.......Die 1e dag zonder hoofddoek na ruim 10 maanden was erg bijzonder,..en moest dus veel tegen mezelf praten....Ik heb veel zelfvertrouwen maar die werd toch op de proef gesteld de laatste 2 dagen om met dit " kapsel"  rond te lopen vanwege die blikken, mensen schrikken toch op de 1 of andere manier.


Vandaag was voor mij echt een heavy day...m'n spieren/gewrichten waren zo intens pijnlijk, niet normaal..vanochtend bij het uit bed komen al..Arend zei ook al dat ik stilletjes was (ik wil niet heel de tijd lopen klagen) & m'n oudste 2  kids heb ik vanavond geen welterusten gezegd op hun kamer omdat ik het niet zag zitten om die trappen op te klimmen, Reiley kwam vanavond een paar keer beneden en bij de laatste keer zei die " leef je nog" puur omdattie me alleen maar in dezelfde houding zag zitten..durfde me amper te bewegen, bij elke beweging was het zo pijnlijk..heb er weinig over gezegd omdat ik niet wil lopen klagen en zeiken ..maar een tijd geleden dat ik me zo heb gevoeld..voelde me gehele dag moe echt raar! Past niet bij mij..heb normaal genoeg energie, maar vandaag voelde ik me echt een leeggetrokken batterij, zal ook wel komen omdat m'n weerstand nog niet up-to-date is..en ik flink aant hoesten ben/keelpijn.. enzo..Dennis heeft me aangestoken..Echt niet interessant zo'n verkoudheidje maar ben ws. nog niet zo sterk lichamelijk..dat m'n lichaam dat 100% aankan....had echt nergens zin in..terwijl ik normaal gesproken alleen maar bezig ben...wilde eerst ook deze blog niet schrijven i.v.m. moeheid..maar dacht.."schei uit"..ik moet m'n gevoel kwijt.morgen weer een nieuwe dag, nieuwe kansen! Gister had ik weer dat drukkende gevoel op m'n borst...zie toch wel op tegen de kuur van dinsdag & eerst moeten ze al dat bloed uit m;n porto-cath halen voor onderzoek, worden spannende dagen en hopelijk ben ik morgen weer 100% mezelf!

Veel last van vochtophopingen en zenuwpijn....maarrrrrrrr we blijven positief! + kermis

Van de week zijn we gezellig even met Dennis & Reiley naar de kermis geweest..ahum...Toen ik bij de 1e attractie wilde betalen..kwam ik erachter dat de portomonaie nog thuis lag(@#$%&*!)..Aangezien we alle 4 op de fiets waren is Arend terug naar huis gefietst om het op te halen..en zei dattie met de auto terug zou komen..anders bleef tie heen/weer fietsen...maar toen die eenmaal weg was..kwam ik erachter dat ik niet m'n portomonaie in de tas had maar wel de AUTOSLEUTELS(!!)..dus moest tie alsnog heen/weer fietsen..nou...hehe...de kermis kon beginnen..helemaal leuk & gezellig was het..Reiley nog uitgelachen omdattie zonodig in de bodyshake moest, waar die flink duizelig van werd en "mama"  riep terwijl die erin zat..maargoed..hij heeft het overleefd..Toen we naar huis wilde gaan kwamen we erachter dat Reiley's fiets niet meer op de plek stond waar die hem neer had gezet..Arend nog overal gekeken..niks noppes nada..fiets gejat!!! Al met al..een kermisuitje om niet te vergeten..Reiley huilen want hij was zo trots op die fiets die hij vorig jaar voor z'n verjaardag had gehad....dus was een duur kermisuitje voor ons..want hij heeft toch die fiets nodig om naar school te gaan..toestanden! Volgende dag is tie op mijn fiets naar school toe gegaan en nu leent hij even van z'n vader een fiets wanttie heeft er toch 2.


Vaak buiten gezeten afgelopen week..in de zon..wat eigenlijk niet slim is, maar verleden jaar heb ik geen een keer in de zon gezeten i.v.m. okselkliertoilet..ik dacht..moet nu minder zijn..niet dus!! Flinke vochtophopingen in m'n oksel/amputatiewond etc..best pijnlijk maarrrrrrrrr..ik doe hetzelf..om nou heel m'n leven alleen nog in schaduw door te brengen vertik ik..dan maar dit..ik hoorde pas nog dat ze die operatie niet zo snel meer doen i.v.m. alle vervelende bijwerkingen..nou..dat begrijp ik!
M'n teennagels knippen heb ik gister puur op gevoel moeten doen daar de bovenrand van m'n tenen/nagels doods aanvoelen, heel raar..en daaronder een soort zenuwpijn..kan ik niet goed uitleggen..heb veel gegoogeld en schijnt normaal te zijn bij langdurig herceptingebruik, had verleden week ook al 2 dagen last van drukkend gevoel op m'n borst...was best beangstigend, maar is nu weer over..Ik zeg tegen iedereen.." het gaat goed hoor, mag niet klagen!"..maar je ziet toch dat de Herceptin meer sporen gaat nalaten naarmate je het langer gebruikt..maarja..er zijn ergere dingen in de wereld moet je maar denken.


Ik heb gister weer veel soorten blogs gelezen van vrouwen die " net zo ver zijn als ik, qua behandeling" ik mag niet klagen! Vele zijn nog steeds doodmoe, weinig conditie, geestelijk verward/nog niet de "oude"..pffffff..veel ellende lees je hoor..waardoor ik mezelf ga afvragen..waarom ga ik er zo simpel mee om? Ook ik voel mezelf niet altijd optimaal, maar ga gewoon door...ben ik zo hard voor mezelf? Stel ik zulke hoge eisen aan mezelf? Antwoord is JA..want hard zijn voor jezelf of eisen stellen aan jezelf is goed..want je bereikt niks met zielig doen of klagen..en de eisen die ik mezelf opleg zijn ook goed..want dan dwing jejezelf om het " normale"  leven mee te draaien en door te gaan..Alleen na het eten even op de bank liggen om m'n gewrichten rust te geven...dat is mijn drijfveer..volhouden tot na het eten..verder..doorgaan..ook al heb je het gevoel " ik kan niet meer"..niet de ziekte of medicatie de baas laten zijn..tis mijn lichaam...ik ben de baas...Geestelijk moet je gewoon de sterkste zijn..ook al laat je lichaam je in de steek..klinkt allemaal simpel..hoe ik 't opschrijf, ben regelmatig met mezelf in gevecht hoor..dan heb ik ook 't gevoel van " ik kan niet meer"...maar dan word ik boos op mezelf en dwing mezelf door te gaan..veel tegen jezelf praten..valt af en toe niet mee..maar ben zo trots op mezelf...heb me nooit klein laten krijgen..nu ook niet! Ik hoop dit alles vol te houden tot Oktober..dan is de Herceptin klaar..Nog een half jaar..Ik ben op dit moment ook nog snotverkouden en alles wat daarbij hoort..en moet lachen om mensen die er een probleem van maken dat ze " verkouden"  zijn en moeten hoesten..goh..vervelend..get a life! Er gaan mensen dood in de wereld aan een erge ziekte of wat dan ook..die verkoudheid ..ach..gaat wel over! Tis vervelend maar ach..waar gaat 't over!


Vandaag was 1e paasdag..2 oudste waren bij hun vader..Arend dagdienst..ik samen met Dennis die flink hoest en al een paar dagen niet lekker is..we hebben ouderwets een papierspelletje gedaan..boter/kaas/eieren & het galgjespel..paasverhaal via tekeningen op de computer bekeken en ik had z'n paashaas verstopt..samen met Arend de wedstrijd om de bekerfinale gekeken..PEC-Zwolle/ajax..was spannend!


Carpe Diem!

Gewrichspijn & zenuwpijn aan voeten dankzij de herceptin, maarja..zijn ergere dingen :-)

Verleden week weer de Herceptinkuur gehad..voor het laatst op de vertrouwde afdeling want de volgende keer is het in het "nieuwe gedeelte", ben benieuwd.
2 dagen voor de kuur heb ik weinig last van m'n gewrichten maar zodra je daarna de stoel afstapt, zodra de kuur is ingelopen is het weer raak & pijnlijk, door m'n gehele lichaam, zelfs tot de kleine gewrichtjes in m'n handen. De zenuwuiteinden van m'n voeten beginnen ook weer op te spelen..beetje jammer..ging juist zo goed, maarja..zijn ergere dingen in de wereld moet je maar denken.
De volgende kuur..over 2 weken..vind ik erg spannend want dan nemen ze me via de porto-cath (omdat ze veel bloedbuisjes nodig hebben)..bloed af..om te kijken of er nog markers (kankercellen) in m'n bloed te zien zijn..erg spannend..eerst heb je vechtlust en zit je in de overlevingsmodus en nu moet je afwachten of het aangeslagen hebt al die 16 chemo's en Herceptin tot nu toe. Het leven is niet vanzelfsprekend weten we maar al te goed. Ook heb ik over 3 weken een botscan om te kijken of ik geen botontkalking heb gekregen door de hormoontabletten & versnelde overgang..word een spannende maand! Ook veel terugkijken doe ik..valt me op van mezelf.....over 3 dagen is het al een jaar geleden dat ik m'n borstamputatie had..zo snel gaat de tijd..al een jaar lang bezig met borstkanker..pffffff heb wel wat beters te doen hahahaha


Kinderen hebben de rapportbespreking gehad! Alle 3 toppers!!!!! Keurig, ze doen het alemaal goed op school, mooie rapporten zonder onvoldoendes! Zo trots! Vanavond m'n laatste ouderavondgesprek gehad op de Gemini van Tamara.ze begon met LWOO/ toen basis-kader en nu gaat ze naar Kader..ongelofelijk..ben zo trots op alle 3!
Enige jammere is dat Tamara zondagavond werd opgebeld met het nieuws dat ze niet meer terug hoefde te komen als afwashulp omdat ze niet tot sluitingstijd kon werken, we hadden afgesproken..weken geleden dat ze tot 22.30 kon werken i.v.m. school etc..maar dat beviel hun toch niet omdat er dan werk bleef liggen..ze is 14! Stelletje randdebielen daar bij de Bardot, neem dan iemand aan van 18..die daar geen last van heb..tot laat werken en dan 's ochtends vroeg weer op om naar school te gaan..dat kind heb weken lang keihard gewerkt, complimentjes gekregen etc..en dan door de telefoon haar de " zak geven" ..zal er verder niet over "uitwijden", om het netjes te houden hahaha! Dus ze is weer druk op zoek naar een ander baantje.




Verder weinig spectaculairs mee gemaakt..'t leven gaat z'n gangetje, ik ben een denker....soms vermoeiend...als het dan teveel chaos in m'n hoofd word zet ik een lekker nummer op..word ik rustig van..of zoals nu..lekker even een blog schrijven/typen.word ik ook rustig van in m'n hoofd, even alles van je afschrijven..heerlijk!

The Scene - Iedereen Is Van De Wereld (live @ Werchter, 1994) + mammografie.

Gisteravond had ik weer m'n moment van " bezinning", puur weer voorbereiden (i.v.m. mijn mammografie vandaag)..voor het geval het weer slecht nieuws was. Toen zag ik gisteravond het intervieuw bij RTL-late night met The Lau(muzikant/zanger)...wat een respect heb ik voor deze man..zo realistisch/positief ingesteld..terwijl die nog maar 6 tot 9 maanden te leven hebt..en een ander maar klagen over z'n lullige pijntjes..ongelofelijk hoe die man nog int leven staat. Even wat oude beelden toegevoegd met een lekker/herkenbaar nummer van hem!





Vanochtend 8.15 was ik al int ziekenhuis, Reiley heeft Dennis naar school gebracht..voor het eerst sinds de diagnose een jaar geleden was ik zenuwachtig..tijdens de mammografie (blijft vrouwonvriendelijk), zat m'n porto-cath ook tussen het apparaat..was minder leuk..daarna moest ik wachten op de uitslag en toen ik de kamer van de radioloog werd binnen geroepen zat m'n hart echt in m'n keel..pfffffffff..gelukkig zei ze snel...de uitslag is goed hoor! Kreeg toch even tranen in m'n ogen..wat een opluchting..en kreeg een geel formulier mee wat ik moest afgeven bij de balie..die vrouw na mij rende ook met d'r gele formulier naar de balie..leek wel of we een universitair diploma hadden behaald..zo blij met ons gele formuliertje! Aangezien ik nog naar de chirurg moest voor wondcontrole moest ik blijven wachten..De andere vrouw die bij de radioloog naar binnen werd geroepen heb ik niet meer gezien..die bleef daar binnen..dan weet je genoeg..bah..De chirurg heeft naar m'n amputatiewond gekeken en was zeer tevreden! Toen ik daarna moest wachten bij de balie om een vervolgafspraak te maken waren voor mij 2 grote dochters (denk ik) in zak en as..met agenda's erbij allerlei afspraken te maken met dokters etc....een ander zat bij die desbetreffende vrouw/moeder..ik kreeg het helemaal benauwd..die staan aan het begin van die hele toestand..en ik was juist zo blij/opgelucht met m'n eigen informatie/positieve nieuws...Dus kortom..in dat uurtje tijd waren er 2 vrouwen met een slechte diagnose..in een uur(!@#$%^&?) laat stil staan wereldwijd elke dag..bah..triest en erg confronterend!
Gister de buurman een bloemetje gegeven..die had de laatste behandeltraject, chemo en 33e(!) bestraling achter de rug i.v.m. anuskanker..heb een tijd met hem staan praten over verrijking van het leven etc..je continu bewust bent van dit korte leven..je niet snel meer druk maken etc..dat snapt de ' gezonde"  wereld om je heen niet..blijft moeilijk. Maar nu kan die weer aansterken, kanjer is het!
Ik heb wel eerlijk tegen hem gezegd dat de strijd tegen chemo etc..nu klaar is..en dan pas het geestelijke begint (dat je alles gaat overzien/inzien hoe kort het leven is, wat je hebt meegemaakt afgelopen maanden etc..) dat blijft een feit! Het blijft soms zo moeilijk om weer in het oude ritme mee te draaien (geestelijk) ..want iedereen leeft verder in een oud ritme, stress/zeiken over kleine dingen/egocentrisch/ellende van het nieuws etc..ik ben niet meer de Bianca van een jaar geleden..maar omdat niemand veranderd is moet ik me maar aanpassen aan deze rare maatschappij..valt me nog steeds heel zwaar, zonder overdrijven..mensen leven met je mee, vragen hoe het met je gaat etc..maar niemand ( mensen die hetzelf niet meegemaakt hebben) snappen niet hoe je veranderd door zo'n diagnose, ook al gaat het verder goed, lichamelijk etc..ben ik niet meer wie ik was..dat mis ik soms..voel me soms erg alleen door die 'geestelijke verrijking' die het woord kanker met zich meebrengt...iedereen leeft mee tijdens chemo's etc..maar zodra dat voorbij is denkt niemand na wat het doet met een mens naderhand..ik moet nog steeds kuren om de 3 weken, slik elke dag die hormoontabletten, kijk elke dag in de spiegel en zie nog steeds niet m'n wilde kapsel die ik had, m'n lichaam/borst naar de ##@%^&*)+!!! Vooral uiterlijk ben ik niet mezelf..wil weer lekker gek doen met m'n haar zoals ik altijd deed..maar dat kan ik niet want m'n hoofd is bedekt met pluizig/megakort haar, draag nog steeds m'n hoofddoek als ik naar school of winkels ga..elke dag last van spieren/gewrichten, heb elke dag m'n prothese bh om..tis niet ernstig maar tis me toch maar overkomen en moet ermee dealen..that's it! Ik haat zielig doen maar dit moest me echt even van 't hart. Doe eens gek! Sta eens 1 minuut op 1 dag ( duurd 24 uur) stil..bij het woord LEVEN!


Beetje dramatische blog voor mij..but that's me! Zeggen wat je denkt!

Cardioloog bij Herceptin / mooi aanbod zomervakantie / mammografie over 3 dagen!

M'n vriendinnenavond gehad, heerlijk, met z'n 3-en lachen/huilen..maakt niet uit.. we zijn er voor elkaar, goud waard!


Bij de cardioloog geweest, m'n hartfunctie is in zijn totaliteit maar met 3% afgenomen, is niks eigenlijk, dus hij maakt zich geen zorgen en gaf aan dat de kans klein is dat ik nog hartproblemen zou krijgen zolang ik de Herceptin nog gebruik, super!
M'n bloeddruk is keurig alleen m'n hartslag is te hoog, zag de cardioloog ook aan de statistieken omdat bij elke kuur alles gemeten word..maar dat komt volgens hem door m'n manier van leven en gaf aan meer rust te nemen (maar daar heb ik geen tijd voor hahahaha)..hij zei..je mooie bloeddruk past niet bij je hartslag..puur inspanning..maargoed..hij was positief, helemaal goed! Ik ben toch zo blij dat het allemaal goed is want ik leid niet echt een supergezond leven..ik rook/drink/laat naar bed-vroeg weer op etc..maar zowel hart/longen/lever tiptop in orde..ongelofelijk maar waar!


Even weer wat anders..verleden week werd ik gebeld door Cootje..ze vroeg eerst hoe het met me ging en bedankte me voor de kaarten die ik had gestuurd i.v.m. Pauls overlijden, daarna kwam ze met een voorstel..waar ik echt geen woorden voor had..zo lief en ontroerend..wist gewoon niet wat ik moest zeggen..i.o.m Marian(haar dochter) boden ze ons aan dat we in de zomervakantie 3 weken lang gebruik mochten maken van hun "stekkie" aan de Waal in Rijsoord..waar Paul ook zo vaak kwam, een mooi stukje land waar een "soort pipowagen"  opstaat met daarin een keukentje/koelkast/wc/bedbank & een stuk grond erbij met daarbij een barbeque, grote eettafel, vlonder met een picknicktafel direct aan de Waal!! Te bizar voor woorden dat ze ons dat aanbied..Op de vraag hoe ze erop kwam om ons dat aan te bieden gaf ze aan dat ze me zo dapper vond hoe ik omgaat met die borstkanker, dat ze het waardeerde dat ik er meteen voor m'n tante(goede vrienden van hun) en oom was toen ze gingen verhuizen, hoe ik me moeder heb geholpen met de verhuizing ondanks m'n kuren etc..hoe ze m'n kaartjes waardeerde sinds Pauls overlijden met kerst en z'n sterfdag etc...poehee...voor mij allemaal logische/menselijke dingen en dat dan zo gewaardeerd word door iemand waar ik verder nooit contact mee heb vind ik echt bizar gewoon..ben niet snel ontroerd maar toen wel!


Kortom..afgelopen zaterdag zijn we met het hele gezin wezen kijken, echt super! Wat een mooie plek! Direct aan de Waal..3 stappen vanuit de "pipowagen" en je ligt in de Waal..de kinderen vonden het helemaal leuk en kunnen niet wachten tot het Augustus is! We hebben al gezegd...als we er blijven slapen nemen we de tent mee..kunnen de kids daarin slapen(vinden ze helemaal leuk) & we krijgen zelfs een motorbootje erbij, dus kunnen we lekker varen, zo'n mooi gebaar..het gaat niet eens om de prachtige plek..maar puur dat mensen je waarderen om wie je bent, maak je weinig tot zelden mee! Ik ben niet echt een " allemansvriend" ..dus dit is voor mij echt bijzonder! Vooral omdat het hun plekkie was/is voor Paul/Marian & Cootje..en nu mogen wij daar deel van uitmaken..


Nadat we daar zijn wezen kijken waren we toch in Rijsoord dus zijn we gezellig met z'n 5-en uit eten geweest in de Theetuin, heerlijk gegeten en was gezellig! Ik wilde graag weer iets doen met z'n 5-en..dussssssss..2 vliegen in 1 klap!


,t weekend hebben we m'n moeders oude huis en schuur echt leeg gemaakt, de voortuin netjes opgeknapt, ligt er weer keurig bij, lekker buiten gezeten met dit heerlijke weer, Arend heeft het grote konijnenhok afgebroken omdat we de achtertuin ook netjes willen maken, we hebben nog 1 jonkie die "weg moet", dus als je hem wil(mannetjeskonijn)..mail me.., dan kunnen we in de loop der tijd..de overkapping maken, soort verandastyle met heater..dat je altijd buiten kan zitten, heerlijk!


Vandaag met m'n moeder nog een paar kleine dingetjes gekocht voor in d'r nieuwe huis en verder is ze tot vanavond toe gebleven, lekker blijven eten hier, helemaal gezellig! Kinderen vonden het superleuk dat oma weer bleef eten sinds lange tijd, was een vrolijke stemming hier!


Sinds m'n laatse blog toch weer een hoop beleefd..in een week tijd..het leven is om te leven, leef!


As. vrijdag heb ik een mammografie en direct daarna een afspraak met de chirurg..wel spannend..hopelijk is er niks te vinden in mijn "enige borst die ik nog heb" ! We wachten maar weer af!


Carpe Diem!