Koningsdag was gezellig! Eerst met z'n allen naar de "vrachtwagenparade" gegaan, burgelijke oranje tompouce gegeten met z'n allen, naar Slikkerveer geweest, springkussens/speeltuin/poffertjes/ijs gegeten, daarna naar 't dorp..rommelmarkt overgeweest en lekker bij Bram Ladage gegeten en even bij de muziek geluisterd. 's avonds is Arend nog met Reiley & Dennis naar 't vuurwerk wezen kijken..vonden ze helemaal prachtig! Tamara was gehele dag met vriendinnen en Dimitri aant party-en!
Betreft vandaag..ga het proberen kort te houden..ik zie al een tijdje op tegen die marker-bloedonderzoek..want er hangt veel vanaf..zijn er nog kankercellen aanwezig of niet?? En vanochtend toen ik onder de douche stond voelde ik me al anders..emotioneler..zeg maar..deed m'n zalf weer op m'n porto-cath..tas ingepakt en klaar om naar 't ziekenhuis te gaan..Arend had dagdienst, de oudste 2 lagen nog op bed, alleen Dennis zat op, toen ik naar boven liep en tegen Reiley zei "ik ga naar 't ziekenhuis..let je goed op Dennis" ..mompelde hij wat en ben weggegaan. Toen ik net in de auto stapte, dacht ik..goh..zijn er nog mensen die het inzien dat ik nog steeds die k#tkuur moet halen om de 3 weken en dat ik een belangrijk bloedonderzoek krijg die bepalend is voor m'n toekomst????? En dat ook ik(ben ook maar een mens)..misschien best zenuwachtig ben omtrent dat bloedonderzoek en het spuugzat ben dat dat ziekenhuis m'n 2e huis is geworden?? En het gevoel heb dat niemand er meer bij stil staat hoe dat is..al bijna 14 maanden lang geleefd worden door ziekenhuisbezoeken en alles daarom heen??
M'n moeder had me gister succes gewenst, Arend via een sms-je en m'n koffie stond vanochtend klaar...hoefde alleen maar de knop in te drukken..en Joke had me van de week een kaartje gestuurd om succes te wensen met de onderzoeken.
Eenmaal int ziekenhuis aangekomen op de nieuwe afdeling (erg mooi!) ..begonnen ze met het bloed afnemen uit de porto-cath..was erg veel..daarna kreeg ik meteen brood en vla...want je kan best duizelig worden bij zoveel bloed afnemen en daarna kreeg ik meteen m'n kuur..maar..geen last van gehad. Alleen maar het idee..goh..het bloed wat nu in die buisjes zit..bepaalt m'n toekomstbeeld..zo simpel..maar zo ingrijpend..
Paar zusters die vroegen hoe het met me ging..zei bij allen.."goed hoor!"..toen de zuster kwam waar ik een bijzondere klik mee had vanaf het begin..vroeg hoe het met me ging..wast sloosh..ik janken..(nooit gedaan daar int ziekenhuis) pffffffffffff...beetje jammer..maar 't zat me allemaal zo hoog...ik heb er al zovaak over geschreven in m'n blogs..."ik ben veranderd maar de mensen om mij heen niet" ..mensen maken zich nog steeds druk om kleine dingen, ieder leeft z'n leven zoals voorheen, niemand heeft van mijn situatie geleerd dat je opeens met iets ' sterfelijks" kan worden geconfronteerd, je leven nooit meer onbezorgd is..zolang je chemo heb is iedereen bezorgd maar na die tijd nu al 14 maanden lang..is te lang voor mensen die niks/weinig mankeren om daar bij stil te staan..en ik weet dat dat menselijk is..echt waar..maar het geestelijke is best pittig voor mensen zoals ik...de chemo is wel klaar..maar ben er nog lang niet..moet nog een half jaar die Herceptin krijgen..hormoonkuur gaat elke dag door..alle ziekenhuisbezoeken..de bloedtesten etc.......m'n gewrichtspijnen 24/7..af en toe die druk op je borst..vermoeidheid neemt weer meer toe..de zenuwpijnen aan m'n voeten, angst voor uitzaaiingen dat het weer terugkomt, m'n wenkbrauwen/wimpers die weer minder worden(schijnt normaal te zijn bij langdurig Herceptin)..de vochtophopingen door m'n 2e operatie, gedwongen zijn om weer dit " normale" leven mee te draaien" alles bij elkaar..overdenken wat er allemaal gebeud is afgelopen jaar..het is gewoon soms teveel voor 1 mens. Ik praat er nog steeds niet veel over..maar als ik het doe..zie ik toch onbegrip...want ieder leid zijn eigen leven en kunnen zich dit niet indenken hoe het is..de veranderde denkwijze die je hieraan overhoud..die impact is zo groot..dat kun jeje eigen niet indenken als jezelf niet geconfronteerd bent met het woord kanker/sterfelijkheid..je bent alleen op de wereld gekomen en gaat er ook alleen weer vanaf..dus als er bij jou kanker vast gesteld word..moet je het uiteindelijk zelf doen want de omgeving vind alleen chemo interesant en verder niet..zolang je haar begint te groeien en de chemo is voorbij, denkt niemand nog na over de gevolgen nadien..kortom..het blijft een eenmansstrijd..en dat is dus waar ik moeite mee heb..Iedereen denkt dat het ergste voorbij is..maar dan begint het geestelijke aspect..alles relativeren, altijd denken..er zijn ergere dingen..leef! Zeur niet! en maak je druk om dingen waar t echt omgaat, Bianc doorzetten hup, doorgaan! Bianc je moet genieten van 't leven, tis zo voorbij..continu maar tegen mezelf praten..zo vermoeiend somssssssss...continu met bewustwording bezig zijn..ik wou dat ik me ook weer lekker druk kon maken om domme dingen, weer flink schelden als ik te lang voor het stoplicht moet staan bv...maar nee..engelengeduld heb ik gekregen, nooit van m'n leven geduld gehad..en nu..in overvloed..alleen ik bereik er allemaal nikssssssssssss mee...want IK ben veranderd en de wereld om mij heen niet. Ik kan het gewoon niet goed uitleggen mijn gevoel..is frustrerend..maarja..we gaan gewoon weer door.
Arend is naar de dokter geweest en heeft een longontsteking en krijgt weer een echo van z'n (al 2 jaar geleden geopereerde arm)..is al een tijdje niet goed..Tamara heeft ons verrast met wraps.heeft ze zelf helemaal gemaakt..sla/tomaten gesneden, champignons/paprika/gehakt..alles zelf gedaan..was heerlijk!!!!!!
Morgen naar het pannekoekenhuis..Reiley mocht met z'n gezin gratis een pannekoek komen eten. is omdat het pannekoekenhuis 12,5 jaar bestaat en kinderen met een beperking mochten samen met hun gezin reserveren..helemaal leuk!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten