Vroeg uit bed gegaan, met z'n allen de abdicatie bekeken op tv met een tompouce erbij.. hoe burgelijk & truttig :-) maar was wel leuk!
Naar de Rijnsingel gewandeld om de vrachtwagens aan te zien komen en keurig naar ieder kind gezwaaid, is een traditie maar blijft leuk en indruk maken als je ziet hoe die kinderen van zo'n dagje uit genieten.
Daarna zijn we naar de vrijmarkt op het dorp gegaan, nog een tas gescoord (ja San..mij is het wel gelukt hahaha) en voor Dennis een bewegende robotpop, rest was niks, maar was wel effe leuk.
Rest van de middag/avond hebben Reiley en ik als 2 ouwe beppen het gehele koningsgedoe gekeken, Tamara was druk bezig met vriendinnen en vanavond zelfs d'r vriendje die op bezoek kwam, Dennis druk bezig met z'n robot en Arend met z'n computer, ieder deed heerlijk waar die zin in had, daar hou ik van!
Ik heb elke dag, ook vandaag, 1 dip betreft moeheid, waneer ik dan even op de bank gelegen heb is het over, de rest merkt niemand dat ik iets heb, geweldig!
Tot vanavond dat ik dacht..ik ga zelf maar eens sigaretten maken (normaal doet Arend dat altijd voor mij)..maar ze waren op en had geen zin om weer afhankelijk te zijn, dus dacht..ik doe het zelf wel even..nou...was geen slimme zet...kon meteen m'n prothese afdoen, druk op de wond, steken door m'n hechtingen & oksel pfffff..echt lomp van mezelf. toen ik dat tegen hem zei was die al boven om naar bed te gaan..hij heeft meteen z'n badjas aangetrokken om er een paar voor me te maken, erg lief maar voelde me zo ontzettend stom & afhankelijk, niks voor mij!
Maargoed..op de lompe aktie na was het een gezellige dag!
dinsdag 30 april 2013
maandag 29 april 2013
Paybacktime!
Zoals eerder m'n bedoeling was..zo is het ook gegaan..Zaterdag zijn we naar de braderie geweest...braderie was niet veel maar wat hebben we veel gelachen als gezin, slap ( tot vervelend toe) ouwehoeren bij de mensen die ons iets probeerde te verkopen, Reiley & Arend die stonden te dansen op harde muziek bij een attractie voor de kids, lekker gegeten met z'n allen bij de patatzaak, kortom..dit uitje was het beste medicijn sinds weken!
Toen we eenmaal thuis waren kwam Joke met een pan soep en stokbrood, Arend is nog snel bij m'n moeder een prakkie wezen halen, die had voor ons gekookt (we worden echt verwend) dus qua eten hoefden we niks te doen.
Joke ging 19.00 weg, dus snel gegeten en omgekleed want ik wilde Bettina toch verrassen door op haar verjaardag te komen, was erg gezellig, Tamara was ook meegegaan en Arend heeft ons afgezet en is ons weer komen halen.
De verjaardag was erg gezellig en ik kreeg een hoop complimentjes door hoe ik eruit zag en dat je er niks van zag ( dankzij mijn grote vriend de prothese bh)..kortom m'n zelfvertrouwen was 110%.
Toen ik Arend ging bellen om ons op te halen ( 3 uurtjes verder), voelde ik al dat het toen sloosh was...opeens gaat dan het licht uit zeg maar..ben ook bij thuiskomst meteen naar bed gegaan en op bed gelegen tot de volgende ochtend 11.30 ( niks voor mij want lang op bed liggen vind ik altijd zonde van m'n tijd) ..om 13.30 overviel de moeheid me weer(!) zo dat Arend me gewoon gedwongen heeft om op de bank te gaan liggen, waar ik vervolgens weer heb liggen slapen..pffffffffffffff...Zo jammer..want het was echt een topdag die zaterdag en nu kon ik het terugbetalen, flinke paybacktime! Maargoed..die zaterdag pakt niemand me meer af :-)
Vandaag was Arend voor t eerst werken, de afhankelijkheid doordat ik veel niet mag en moeite hebt met m'n rechter-arm is toch wel het irritantst, de oudste 2 hebben me bizar goed geholpen vandaag..echt lief! Zonder hun had t vandaag allemaal niet gelukt om alles op orde te stellen, schoonmaken, vegen, bedden verschonen, afwas, vuilnis wegzetten en ze hebben zelf met z'n 2en nog boodschappen gedaan, TOPPERTJES!
Joke & Henry kwamen nog langs met nasi & sate, heerlijk was het! Kinderen hebben heel lang buiten gespeeld, nog buiten gezeten, op 1 instortingsmoment na, was dit een topdag!
Het enige..vele mensen die vragen of ik me druk maak voor een donderdag, Arend maakt zich ook vreselijk druk om de uitslag..ik niet! Ik leef zoals ik al eerder heb gezegd echt per dag..ik geniet van alle kleine dingen( Dennis en Reiley die uren buiten spelen met de buurtkinderen, Tamara die druk bezig is met vriendinnen, filmpjes maken etc..Arend die weer lekker thuis is uit z'n werk) intens en ga me niet druk maken, vind ik echt zonde van m'n tijd..donderdag zien we wel weer verder, ik leef nu! Je merkt aan mij niet veel maar van binnen ben ik echt veranderd..laconieker, maar bewustwording is toch wel het juiste woord, intenser leven en dankbaar zijn voor wat je hebt qua gezin, vrienden, familie, kennissen die met je meeleven. Het leven is ZO de moeite waard! Juist om die kleine dingen die zo gewoon lijken.
Toen we eenmaal thuis waren kwam Joke met een pan soep en stokbrood, Arend is nog snel bij m'n moeder een prakkie wezen halen, die had voor ons gekookt (we worden echt verwend) dus qua eten hoefden we niks te doen.
Joke ging 19.00 weg, dus snel gegeten en omgekleed want ik wilde Bettina toch verrassen door op haar verjaardag te komen, was erg gezellig, Tamara was ook meegegaan en Arend heeft ons afgezet en is ons weer komen halen.
De verjaardag was erg gezellig en ik kreeg een hoop complimentjes door hoe ik eruit zag en dat je er niks van zag ( dankzij mijn grote vriend de prothese bh)..kortom m'n zelfvertrouwen was 110%.
Toen ik Arend ging bellen om ons op te halen ( 3 uurtjes verder), voelde ik al dat het toen sloosh was...opeens gaat dan het licht uit zeg maar..ben ook bij thuiskomst meteen naar bed gegaan en op bed gelegen tot de volgende ochtend 11.30 ( niks voor mij want lang op bed liggen vind ik altijd zonde van m'n tijd) ..om 13.30 overviel de moeheid me weer(!) zo dat Arend me gewoon gedwongen heeft om op de bank te gaan liggen, waar ik vervolgens weer heb liggen slapen..pffffffffffffff...Zo jammer..want het was echt een topdag die zaterdag en nu kon ik het terugbetalen, flinke paybacktime! Maargoed..die zaterdag pakt niemand me meer af :-)
Vandaag was Arend voor t eerst werken, de afhankelijkheid doordat ik veel niet mag en moeite hebt met m'n rechter-arm is toch wel het irritantst, de oudste 2 hebben me bizar goed geholpen vandaag..echt lief! Zonder hun had t vandaag allemaal niet gelukt om alles op orde te stellen, schoonmaken, vegen, bedden verschonen, afwas, vuilnis wegzetten en ze hebben zelf met z'n 2en nog boodschappen gedaan, TOPPERTJES!
Joke & Henry kwamen nog langs met nasi & sate, heerlijk was het! Kinderen hebben heel lang buiten gespeeld, nog buiten gezeten, op 1 instortingsmoment na, was dit een topdag!
Het enige..vele mensen die vragen of ik me druk maak voor een donderdag, Arend maakt zich ook vreselijk druk om de uitslag..ik niet! Ik leef zoals ik al eerder heb gezegd echt per dag..ik geniet van alle kleine dingen( Dennis en Reiley die uren buiten spelen met de buurtkinderen, Tamara die druk bezig is met vriendinnen, filmpjes maken etc..Arend die weer lekker thuis is uit z'n werk) intens en ga me niet druk maken, vind ik echt zonde van m'n tijd..donderdag zien we wel weer verder, ik leef nu! Je merkt aan mij niet veel maar van binnen ben ik echt veranderd..laconieker, maar bewustwording is toch wel het juiste woord, intenser leven en dankbaar zijn voor wat je hebt qua gezin, vrienden, familie, kennissen die met je meeleven. Het leven is ZO de moeite waard! Juist om die kleine dingen die zo gewoon lijken.
vrijdag 26 april 2013
Operatie alweer 1 week geleden!
Niet te geloven hoe snel de tijd gaat..alweer een week geleden die operatie.
2 Mei krijg ik de uitslag van alles, welke nabehandeling krijg ik? Ben ik de drager, aangezien er een erfelijkheidsonderzoek is verricht? Zijn er uitzaaiingen? We horen het allemaal as. donderdag, ik maak me er niet zo druk om, leef echt per dag.
De prothese BH is m'n grote vriend als ik hem niet om heb voel ik me niet zo prettig..ik kan hem i.v.m. druk op de wond niet echt lang omhouden, maar als ik hem omheb, opgemaakt ben, m'n haar gedaan ben ik vol zelfvertrouwen!
Enige wat gewoon tijd nodig heb is dit lichaam te accepteren hoe die nu is..zodra ik me uit ga kleden of onder de douche sta..denk ik alleen maar bllllll..echt lelijk..maarja komt ook goed, duurd alleen even..
Gevoel in mijn oksel is nog redelijk gevoelloos, maar dat kan een tijdje duren.
Arend had heel de week vrijgenomen dus was echt fijn, hij heeft alles gedaan en houd me als een waakhond in de gaten (waar ik soms knetter van word) ik wilde alleen even de vloer vegen en had het beddengoed, wel zittend, afgehaald..nou..ik dacht dattie gek werd, hij vroeg of ik gek geworden was..maarja..van helemaal niks doen word je gek.
De wond " trekt" nog wel flink waardoor ik wat gebogen loop, maar dat komt ws. omdat ik niet de moeite neem om even een uurtje op de bank te gaan liggen ofzo..soms wel stom maarja zit niet in mijn systeem.
Morgen hoop ik even met het gezin naar de braderie te gaan even een uurtje lekker eruit met z'n allen, wel leuk, daar heb ik wel zin in!
Ik mis wel m'n oude ritme, lekker hup dit, hup dat, lekker actief bezig zijn, maarja..komt goed in de loop der tijd!
De kinderen zitten weer heerlijk in het oude ritme, lekker gek doen, grapjes maken, lekker puberen, beetje het gewone leven komt weer terug na alle hectiek!
Vanavond heerlijk prakkie zuurkool van moeders gehad, ze is hier ook gezellig gebleven en blijven eten, helemaal leuk!
2 Mei krijg ik de uitslag van alles, welke nabehandeling krijg ik? Ben ik de drager, aangezien er een erfelijkheidsonderzoek is verricht? Zijn er uitzaaiingen? We horen het allemaal as. donderdag, ik maak me er niet zo druk om, leef echt per dag.
De prothese BH is m'n grote vriend als ik hem niet om heb voel ik me niet zo prettig..ik kan hem i.v.m. druk op de wond niet echt lang omhouden, maar als ik hem omheb, opgemaakt ben, m'n haar gedaan ben ik vol zelfvertrouwen!
Enige wat gewoon tijd nodig heb is dit lichaam te accepteren hoe die nu is..zodra ik me uit ga kleden of onder de douche sta..denk ik alleen maar bllllll..echt lelijk..maarja komt ook goed, duurd alleen even..
Gevoel in mijn oksel is nog redelijk gevoelloos, maar dat kan een tijdje duren.
Arend had heel de week vrijgenomen dus was echt fijn, hij heeft alles gedaan en houd me als een waakhond in de gaten (waar ik soms knetter van word) ik wilde alleen even de vloer vegen en had het beddengoed, wel zittend, afgehaald..nou..ik dacht dattie gek werd, hij vroeg of ik gek geworden was..maarja..van helemaal niks doen word je gek.
De wond " trekt" nog wel flink waardoor ik wat gebogen loop, maar dat komt ws. omdat ik niet de moeite neem om even een uurtje op de bank te gaan liggen ofzo..soms wel stom maarja zit niet in mijn systeem.
Morgen hoop ik even met het gezin naar de braderie te gaan even een uurtje lekker eruit met z'n allen, wel leuk, daar heb ik wel zin in!
Ik mis wel m'n oude ritme, lekker hup dit, hup dat, lekker actief bezig zijn, maarja..komt goed in de loop der tijd!
De kinderen zitten weer heerlijk in het oude ritme, lekker gek doen, grapjes maken, lekker puberen, beetje het gewone leven komt weer terug na alle hectiek!
Vanavond heerlijk prakkie zuurkool van moeders gehad, ze is hier ook gezellig gebleven en blijven eten, helemaal leuk!
donderdag 25 april 2013
1e dagen thuis na de operatie!
Iedereen was superblij dat ik weer thuis was! Heerlijk weer het geruzie tussen de oudste 2 en herrie aanhoren in huis, het gewone leven..hoe kostbaar..
Veel mensen hebben weer gebeld, Arend nam gelukkig alle telefoontjes aan en weer meerdere kaartjes ontvangen, echt hartverwarmend!
De 1e avond van thuiskomst zat ik als een dood vogeltje in de bank, en ben/was blij dat ik de keus gemaakt heb om pas uit het ziekenhuis te gaan als de drain verwijderd is, ik had natuurlijk zaterdags al naar huis kunnen gaan met de drain maar in het ziekenhuis kom je toch meer tot rust.
De volgende ochtend ben ik meteen met de kinderen uit bed gegaan, zat vol energie, zei tegen arend dat hij lekker een uurtje kon blijven liggen en m'n dochter heeft Dennis naar school gebracht omdat ze de 1e 2 uur vrij was! Lief van d'r!
Ik voelde me heerlijk, lekker thuis, kinderen gezien voor ze naar school gingen, op 't gemakkie koffie gedronken, heerlijk!
De buurvrouw, Sandra & Bettina zijn 's ochtends geweest, m'n moeder kwam 's middags en m'n tante en oom kwamen aan het einde van de middag, lekker buiten gezeten met z'n allen, arend heb voor alles gezorgd qua huishouden/koffie schenken/eten koken etc..hoefde niks te doen, maar na het eten leek ik wel een mislukte pudding die inzaktte...die kwam hard aan..kon wel janken..' s ochtends vroeg opgestaan natuurlijk, niet gerust, druk gepraat etc..licht ging uit zeg maar..m'n neef belde of ze nog even kangs konden komen en heb eerlijk gezegd dat ik dat niet zou trekken ( vond het wel triest want ze hadden juist zoveel voor ons gedaan) maar geen probleem, alle begrip hadden ze ervoor!
Volgende ochtend gedouched, haren gewassen, leek wel of ik de marathon had gelopen, zo moe was ik daarna, dus heb ervan geleerd dat maar 's avonds voor ik naar bed ga te doen..is slimmer.
Arend heeft de pleister van de drainingang verwijderd..heerlijk als ze het vastgeplakt hebben op de wond zelf..ging dus niet soepel..maargoed..ook weer gedaan. Verder weinig gedaan, m'n oom uit Tjechie heeft nog gebeld, lekker buiten gezeten en m'n tante en oom brachten 's avonds een heerlijk prakkie andijvie voor ons allen, wat een luxe, bedankt!
Nog steeds komen er kaartjes binnen, zo lief allemaal!
Veel mensen hebben weer gebeld, Arend nam gelukkig alle telefoontjes aan en weer meerdere kaartjes ontvangen, echt hartverwarmend!
De 1e avond van thuiskomst zat ik als een dood vogeltje in de bank, en ben/was blij dat ik de keus gemaakt heb om pas uit het ziekenhuis te gaan als de drain verwijderd is, ik had natuurlijk zaterdags al naar huis kunnen gaan met de drain maar in het ziekenhuis kom je toch meer tot rust.
De volgende ochtend ben ik meteen met de kinderen uit bed gegaan, zat vol energie, zei tegen arend dat hij lekker een uurtje kon blijven liggen en m'n dochter heeft Dennis naar school gebracht omdat ze de 1e 2 uur vrij was! Lief van d'r!
Ik voelde me heerlijk, lekker thuis, kinderen gezien voor ze naar school gingen, op 't gemakkie koffie gedronken, heerlijk!
De buurvrouw, Sandra & Bettina zijn 's ochtends geweest, m'n moeder kwam 's middags en m'n tante en oom kwamen aan het einde van de middag, lekker buiten gezeten met z'n allen, arend heb voor alles gezorgd qua huishouden/koffie schenken/eten koken etc..hoefde niks te doen, maar na het eten leek ik wel een mislukte pudding die inzaktte...die kwam hard aan..kon wel janken..' s ochtends vroeg opgestaan natuurlijk, niet gerust, druk gepraat etc..licht ging uit zeg maar..m'n neef belde of ze nog even kangs konden komen en heb eerlijk gezegd dat ik dat niet zou trekken ( vond het wel triest want ze hadden juist zoveel voor ons gedaan) maar geen probleem, alle begrip hadden ze ervoor!
Volgende ochtend gedouched, haren gewassen, leek wel of ik de marathon had gelopen, zo moe was ik daarna, dus heb ervan geleerd dat maar 's avonds voor ik naar bed ga te doen..is slimmer.
Arend heeft de pleister van de drainingang verwijderd..heerlijk als ze het vastgeplakt hebben op de wond zelf..ging dus niet soepel..maargoed..ook weer gedaan. Verder weinig gedaan, m'n oom uit Tjechie heeft nog gebeld, lekker buiten gezeten en m'n tante en oom brachten 's avonds een heerlijk prakkie andijvie voor ons allen, wat een luxe, bedankt!
Nog steeds komen er kaartjes binnen, zo lief allemaal!
dinsdag 23 april 2013
Ziekenhuisopname van 19 t/m 23 April borstamputatie
Weer een stapje verder!
Vandaag teruggekomen uit het ziekenhuis!
Ga bij het begin beginnen. Ik heb niet eerder namen vermeld omdat ik het algemeen wilde houden maar het schrijft " met namen" een stuk makkelijker.
19 April:
Om 7.45 stond Joke bij ons op de stoep om op Dennis(jongste zoontje) te passen & Tamara(dochter) mocht in overleg met de mentor een dagje vrij van school nemen, mijn oudste zoon Reiley is het meest gebaat bij structuur en regelmaat i.v.m. PDD-NOS, dus die is gewoon naar school gegaan.
Kortom..wij konden rustig om 8.00 het huis verlaten om naar het ziekenhuis te gaan..kinderen waren in goede handen, dat scheelt zo bizar veel qua weggaan.
Keurig op tijd ons gemeld op de afdeling D2 in Dordwijk, binnen 5 minuten konden we alweer naar beneden om naar de nucleaire afdeling te gaan, tussen de tumor en de tepel in hebben ze de " radio-actieve" vloeistof ingespoten (merkte je vrijwel niets van) en daarna kwam het vervelendste van het gehele proces..15 minuten lang moest de plek waar dat spul ingespoten was gemasseerd worden & niet zachtjes maar met stevige druk erop...Kotsmisselijk werd ik..ik voelde alleen maar die tumor en nog veel meer " klonterige brei " onder m'n vingers doorglippen, alleen maar bobbels etc... met zoiets pijnlijks bezig te zijn waarvan je weet dat die borst er 's middags toch afgaat, maar het moest want anders werd de schildwachtklier niet goed zichtbaar op de scan..ik ben op een gegeven moment gestopt want de confrontatie dat m'n borst in korte tijd zo " verslechterd was en zo pijnlijk was vond ik best groot..het begon met 1 knobbel en nu was m'n gehele borst een soort knikkerbaan geworden, godzijdank had ik toch goed gemasseerd want na 10 minuten kreeg ik een uitvoerige scan van een half uur en ze hadden 2 van die wachtklieren opgespoord, die werden met een speciale pen getekend zodat de chirurg ze er zo kon uithalen 's middags. So..dat was ook weer gedaan & we konden weer terug naar de afdeling waar ik een opnamegesprek kreeg & maar de uurtjes aftellen tot de operatie.
Toen het EINDELIJK 14.00 (oorspronkelijke tijd van operatie) was, kregen we de mededeling dat het wat uit zou lopen i.v.m. 2 spoedgevallen, kan gebeuren! Arend (mijn man) ging toen maar even een sigaretje roken, terwijl die continu aan m'n bed had gezeten, en juist toen die net weg was kwamen ze me halen om 15.15 ik zeg..die man heb als een trouwe hond continu bij me geweest en nu die net weg is word ik opgehaald..dus superlieve zusters daar zijn hem gaan halen buiten om me toch even succes te wensen, zo gezegd, zo gedaan! Op een speciale kamer hebben ze infuus ingebracht en aan de monitor gelegd. Kort daarna kwam de anesthesist me ophalen, echt een grappige man, nog over Bolnes gehad en dat hij hier heel vroeger nog naar de bioscoop ging en naar de kroeg op de dijk ( de smitse), lekker nog even gelachen en daarna kwamen er steeds meer mensen bij geboortedata weer voor de 285e keer controleren, chirurgen werden opgeroepen, OK personeel die zeggen goed voor je te gaan zorgen, hele bedrijvigheid, kapje op en WEG was ik!
Eerste wat ik daarna hoorde was " operatie is goed verlopen en de schildwachtklier is gevonden en verwijderd", oke..zal wel..was zo suf als een konijn..man en kinderen zijn meteen gekomen, ik heb ze achteraf 100x gevraagd wat ze gegeten hadden etc..heel dom kan je uit zo'n narcose komen..heel vaag..maargoed..operatie was achter de rug! Van die vrijdagavond weet ik verder ook echt niet veel meer.
Toen ik 's nachts m'n bed uit moest om naar de wc te gaan deelde de nachtzuster me mede dat we niet verder dan de wc mochten komen en de kamerdeur moest dichtblijven (!?) Ow? Omdat?..de mevrouw die eerder bij ons op zaal lag, kon weleens de drager zijn van het Noro-virus (besmettelijk virus die buikgriep kon veroorzaken)..gevolg hiervan...verpleging/alle personeel inclusief bezoek moesten gele stoffen jasjes & handschoenen aan eer ze bij ons op zaal mochten... heb ik weer..die ene keer dat ik is in het ziekenhuis lig :-) Aangezien wij geen van allen (op zaal) klachten hadden daarvan werden ze al wat soepeler maargoed..m'n halve familie die binnenkomt als een stel maanmannetjes was toch wel lache achteraf. Het was gelukkig loos alarm maarja ze moesten toch het zekere voor het onzekere nemen dus hebben we 1,5 dag in quarantaine (duur woord) geleefd. Ook weer meegemaakt..
20 April:
Me gewassen aan de wastafel, schoon verbandje op de wond, extra zakken zoutwater via infuus gekregen i.v.m. lage bloeddruk waardoor ik continu duizelig was. 's middags irriteerde ik me aan hoe ik eruit zag met die ene borst ( zag je heel goed in de kleding die ik aanhad) en vroeg de zuster of ze opvulling voor me had want ik liep echt voor L#L naar mijn idee, toen de zuster aangaf dat ze het heel druk hadden en ze daar de tijd voor wilde nemen, vroeg ze of het de volgende dag kon...NOU toen werd ik echt furieus/opstandig/lichtelijk agressief, dit was m'n 1e dag dat ik spontaan geconfronteerd werd met een borst te moeten missen, er naar mijn gevoel bizar lullig uitzag en dan doodleuk vragen of het de volgende dag kon..nou..ze heeft het geweten..vervolgens heeft ze het aan een andere zuster gevraagd of die het dan wilde oplossen..pfffffff...Arend was erbij en we gingen met z'n drieen de doucheruimte in, spiegel erafgehaald zodat ik goed de ' wond" kon bekijken (en ze begon de tijdelijke lichte prothese op te vullen tot het dezelfde formaat had als mijn nog bestaande borst..HALLELUJA!!! Heerlijk die wondconfrontatie zoals ze dat noemen! Dankzij mijn toch al lage bloeddruk werd ik compleet duizelig, niet lekker en voelde me een circusattractie met zo'n naar mijn gevoel verminkt bovenlijf inclusief de zenuwpijn die ik voelde van de geamputeerde borst tijdens het opvullen van mijn bh..gatver! NU BEGREEP IK DE ZUSTER VAN EERDER DIE ZEI DAT JE DAAR ECHT DE TIJD VOOR MOEST NEMEN! Ik weer met m'n grote waffel..heb die zuster oprecht m'n excuses aangeboden en eerlijk gezegd dat ik niet overzien had wat een impact het was..ze begreep me gelukkig en alles was weer rechtgezet. Arend heeft diezelfde middag nog een speciale prothese bh voor me gehaald zodat ze zondags (dus toch de volgende dag)het rustig op de juiste formaat konden krijgen...owowowow wat een toestand, pure onmacht en frustratie die grote mond van mij.
Dennis is vandaag 2x op bezoek geweest, maar was echt teveel voor dat kind..veel te vermoeiend..dus ik heb gezegd dat hij lekker thuis moet blijven in het vervolg, veel beter voor hem.
21 April:
Dezelfde zuster die ik mijn excuses had aangeboden hielp me met wassen & de wondverzorging &...het omdoen van mijn nieuwe prothes bh met de juiste hoeveelheid vulling..ik was zo blij als een klein kind in de snoepwinkel..waarom? Ik had weer een normale voorgevel..heerlijk! Het drukte wel flink op m'n wond maar lekker belangrijk..m'n zelfvertrouwen steeg weer naar 100% en zag er weer gewoon uit naar mijn idee.
Fysiotherapie kwam langs voor oefeningen en de arts kwam langs om te zeggen dat ik pas naar huis mocht als het wondvocht (ik had een drain die het wondvocht opving) onder de 100 cc was..aangezien ik continu rond de 100 zat wist ik al dat ik niet m'n doel ging behalen om maandags thuis te zijn om ons zoontje uit te zwaaien i.v.m. schoolreis.
Verder veel gelezen en gerust die dag..bezoek gehad van m'n moeder, Henry & Joke, Arend off coursse en elke avond kwam Tamara mee!
Ondertussen draaide het thuisfront gewoon door met grote dank aan Henry & Joke die de kinderen opvingen, zodat Arend 2x op een dag bij me op bezoek kon & dat de jongste toch op tijd op bed lag etc...Arend regelde verder alles voor die kinderen/continu wassen draaien/huis aan kant houden etc...alle telefoontjes beantwoorden..Toppie!
22 April:
's ochtends voor het eerst geprobeerd te douchen, maar was wat onwennig..zowel de drain die er nog inzat en de straal was wat te hard voor op de wond, dus snel afgeraffeld.
aangezien ik nog teveel wondvocht verloor mocht ik nog steeds niet naar huis.
De medicatie per dag was 8x paracetamollen / 2 maagbeschermers / 3 x diclofenac, was goed te doen betreft de pijn.
Ik had regelmatig m'n loopje naar de binnentuin om een sigaretje te roken, gezellig een beetje beppe met andere medepatienten daar.
Arend kwam 2x op een dag was erg fijn, ook al gaf ik aan dat het niet hoefde maar hij wilde hetzelf.
's avonds is m'n moeder, Linda & Romy geweest..ze hadden een fles martini meegenomen met een label erop..3x daags 250 ml..en een oude foto van ons erop..erg creatief en heel leuk..beter dan een fruitmandje :-)
's avonds kwam er een oudere man bij ons op zaal die de volgende dag geopereerd zou worden...hij keek me eerst een beetje hooghartig aan, praatte met hele dure woorden tegen de verpleging, en liep een beetje te pochen dat hij heel z'n leven piloot was geweest..pffffff...vond mij ws. door de tatoo's niet zo'n geschikte kandidaat om mee te praten, aangezien meneer snerend zei:" so..je bent lekker beschilderd" !. Aangezien ik toch redelijk opstandig van aard ben begon ik juist met hem een gesprek, verhaal kort te houden...hij vond het bijzonder dat ik interesse in hem toonde en uiteindelijk binnen een uur wist ik z'n hele levensverhaal en gaf hij aan doodsbang te zijn voor de operatie de volgende dag en de dure woorden werden spontaan simpel nederlands..hij onderging een mentale metamorfose..ik heb hem zelfs m'n mobiel geleend zodat hij nog even z'n vrouw kon bellen, een tabletje voor z'n angst geregeld bij de zuster en een extra deken... volgende dag heeft hij me wel 3x bedankt voor de hulp..was niet nodig..maar toch...hoogmoed komt altijd ten val en ben maar weer blij dat ik een simpele ziel ben.
23 April:
Arts kwam langs..ik verloor nog steeds teveel wondvocht maar volgens het protocol moest de drain eruit, omdat m'n lichaam hetzelf moest gaan doen en hij vertelde dat ik die ochtend naar huis mocht YEAHHH heerlijk!
De drain moest er natuurlijk wel eerst uitgehaald worden..nou..dat ging niet soepel..het afdelingshoofd werd erbij gehaald omdat de zuster hem er niet uitkreeg..zat bijna te hyperventileren want ik voelde dat hij vastzat en ze moesten hem er toch echt uittrekken...ze zeiden..neem maar een hap lucht dan gaan we het weer proberen..het gehele stuk over de breedte van de wond..elke mm heb ik gevoeld..zelfs de zusters hadden het zweet op de voorhoofd staan..ik werd echt even niet lekker maargoed..hij was er eindelijk uit, na 30 happen lucht te hebben genomen!
Daarna ging ik Arend bellen dat ik naar huis mocht..dat was wel een emotioneel moment als ik eerlijk ben, dat telefoontje..het was achter de rug..ik mocht echt weg!
Hij was er in een half uurtje, spullen, alles stond al klaar..afsprakenkaart mee en snel die afdeling af! Aangezien ik enkele weken had gezegd ( aangezien ik gek ben op kaassouflees en warme kaasbroodjes) na elke controle of wat dan ook trakteer ik mezelf op 1 van die 2..dus hebben we eerst beneden nog een kaasbroodje gegeten, slaat nergens op maar ik hou mezelf aan m'n woord. Toen we buiten liepen werd ik weer even emotioneel omdat die vrijdag toen we het ziekenhuis inliepen zei ik tegen Arend..de volgende keer dat ik naar buiten loop is alles al achter de rug...en ja..dat was nu zover..
Toen rustig naar huis gereden en toen ik in huis kwam stond het vol met bloemen, kaartjes etc..en kreeg een heerlijk bak koffie..wat ikzo gemist had aangezien het in het ziekenhuis niet te drinken was..HEERLIJK MOMENT!
Vandaag teruggekomen uit het ziekenhuis!
Ga bij het begin beginnen. Ik heb niet eerder namen vermeld omdat ik het algemeen wilde houden maar het schrijft " met namen" een stuk makkelijker.
19 April:
Om 7.45 stond Joke bij ons op de stoep om op Dennis(jongste zoontje) te passen & Tamara(dochter) mocht in overleg met de mentor een dagje vrij van school nemen, mijn oudste zoon Reiley is het meest gebaat bij structuur en regelmaat i.v.m. PDD-NOS, dus die is gewoon naar school gegaan.
Kortom..wij konden rustig om 8.00 het huis verlaten om naar het ziekenhuis te gaan..kinderen waren in goede handen, dat scheelt zo bizar veel qua weggaan.
Keurig op tijd ons gemeld op de afdeling D2 in Dordwijk, binnen 5 minuten konden we alweer naar beneden om naar de nucleaire afdeling te gaan, tussen de tumor en de tepel in hebben ze de " radio-actieve" vloeistof ingespoten (merkte je vrijwel niets van) en daarna kwam het vervelendste van het gehele proces..15 minuten lang moest de plek waar dat spul ingespoten was gemasseerd worden & niet zachtjes maar met stevige druk erop...Kotsmisselijk werd ik..ik voelde alleen maar die tumor en nog veel meer " klonterige brei " onder m'n vingers doorglippen, alleen maar bobbels etc... met zoiets pijnlijks bezig te zijn waarvan je weet dat die borst er 's middags toch afgaat, maar het moest want anders werd de schildwachtklier niet goed zichtbaar op de scan..ik ben op een gegeven moment gestopt want de confrontatie dat m'n borst in korte tijd zo " verslechterd was en zo pijnlijk was vond ik best groot..het begon met 1 knobbel en nu was m'n gehele borst een soort knikkerbaan geworden, godzijdank had ik toch goed gemasseerd want na 10 minuten kreeg ik een uitvoerige scan van een half uur en ze hadden 2 van die wachtklieren opgespoord, die werden met een speciale pen getekend zodat de chirurg ze er zo kon uithalen 's middags. So..dat was ook weer gedaan & we konden weer terug naar de afdeling waar ik een opnamegesprek kreeg & maar de uurtjes aftellen tot de operatie.
Toen het EINDELIJK 14.00 (oorspronkelijke tijd van operatie) was, kregen we de mededeling dat het wat uit zou lopen i.v.m. 2 spoedgevallen, kan gebeuren! Arend (mijn man) ging toen maar even een sigaretje roken, terwijl die continu aan m'n bed had gezeten, en juist toen die net weg was kwamen ze me halen om 15.15 ik zeg..die man heb als een trouwe hond continu bij me geweest en nu die net weg is word ik opgehaald..dus superlieve zusters daar zijn hem gaan halen buiten om me toch even succes te wensen, zo gezegd, zo gedaan! Op een speciale kamer hebben ze infuus ingebracht en aan de monitor gelegd. Kort daarna kwam de anesthesist me ophalen, echt een grappige man, nog over Bolnes gehad en dat hij hier heel vroeger nog naar de bioscoop ging en naar de kroeg op de dijk ( de smitse), lekker nog even gelachen en daarna kwamen er steeds meer mensen bij geboortedata weer voor de 285e keer controleren, chirurgen werden opgeroepen, OK personeel die zeggen goed voor je te gaan zorgen, hele bedrijvigheid, kapje op en WEG was ik!
Eerste wat ik daarna hoorde was " operatie is goed verlopen en de schildwachtklier is gevonden en verwijderd", oke..zal wel..was zo suf als een konijn..man en kinderen zijn meteen gekomen, ik heb ze achteraf 100x gevraagd wat ze gegeten hadden etc..heel dom kan je uit zo'n narcose komen..heel vaag..maargoed..operatie was achter de rug! Van die vrijdagavond weet ik verder ook echt niet veel meer.
Toen ik 's nachts m'n bed uit moest om naar de wc te gaan deelde de nachtzuster me mede dat we niet verder dan de wc mochten komen en de kamerdeur moest dichtblijven (!?) Ow? Omdat?..de mevrouw die eerder bij ons op zaal lag, kon weleens de drager zijn van het Noro-virus (besmettelijk virus die buikgriep kon veroorzaken)..gevolg hiervan...verpleging/alle personeel inclusief bezoek moesten gele stoffen jasjes & handschoenen aan eer ze bij ons op zaal mochten... heb ik weer..die ene keer dat ik is in het ziekenhuis lig :-) Aangezien wij geen van allen (op zaal) klachten hadden daarvan werden ze al wat soepeler maargoed..m'n halve familie die binnenkomt als een stel maanmannetjes was toch wel lache achteraf. Het was gelukkig loos alarm maarja ze moesten toch het zekere voor het onzekere nemen dus hebben we 1,5 dag in quarantaine (duur woord) geleefd. Ook weer meegemaakt..
20 April:
Me gewassen aan de wastafel, schoon verbandje op de wond, extra zakken zoutwater via infuus gekregen i.v.m. lage bloeddruk waardoor ik continu duizelig was. 's middags irriteerde ik me aan hoe ik eruit zag met die ene borst ( zag je heel goed in de kleding die ik aanhad) en vroeg de zuster of ze opvulling voor me had want ik liep echt voor L#L naar mijn idee, toen de zuster aangaf dat ze het heel druk hadden en ze daar de tijd voor wilde nemen, vroeg ze of het de volgende dag kon...NOU toen werd ik echt furieus/opstandig/lichtelijk agressief, dit was m'n 1e dag dat ik spontaan geconfronteerd werd met een borst te moeten missen, er naar mijn gevoel bizar lullig uitzag en dan doodleuk vragen of het de volgende dag kon..nou..ze heeft het geweten..vervolgens heeft ze het aan een andere zuster gevraagd of die het dan wilde oplossen..pfffffff...Arend was erbij en we gingen met z'n drieen de doucheruimte in, spiegel erafgehaald zodat ik goed de ' wond" kon bekijken (en ze begon de tijdelijke lichte prothese op te vullen tot het dezelfde formaat had als mijn nog bestaande borst..HALLELUJA!!! Heerlijk die wondconfrontatie zoals ze dat noemen! Dankzij mijn toch al lage bloeddruk werd ik compleet duizelig, niet lekker en voelde me een circusattractie met zo'n naar mijn gevoel verminkt bovenlijf inclusief de zenuwpijn die ik voelde van de geamputeerde borst tijdens het opvullen van mijn bh..gatver! NU BEGREEP IK DE ZUSTER VAN EERDER DIE ZEI DAT JE DAAR ECHT DE TIJD VOOR MOEST NEMEN! Ik weer met m'n grote waffel..heb die zuster oprecht m'n excuses aangeboden en eerlijk gezegd dat ik niet overzien had wat een impact het was..ze begreep me gelukkig en alles was weer rechtgezet. Arend heeft diezelfde middag nog een speciale prothese bh voor me gehaald zodat ze zondags (dus toch de volgende dag)het rustig op de juiste formaat konden krijgen...owowowow wat een toestand, pure onmacht en frustratie die grote mond van mij.
Dennis is vandaag 2x op bezoek geweest, maar was echt teveel voor dat kind..veel te vermoeiend..dus ik heb gezegd dat hij lekker thuis moet blijven in het vervolg, veel beter voor hem.
21 April:
Dezelfde zuster die ik mijn excuses had aangeboden hielp me met wassen & de wondverzorging &...het omdoen van mijn nieuwe prothes bh met de juiste hoeveelheid vulling..ik was zo blij als een klein kind in de snoepwinkel..waarom? Ik had weer een normale voorgevel..heerlijk! Het drukte wel flink op m'n wond maar lekker belangrijk..m'n zelfvertrouwen steeg weer naar 100% en zag er weer gewoon uit naar mijn idee.
Fysiotherapie kwam langs voor oefeningen en de arts kwam langs om te zeggen dat ik pas naar huis mocht als het wondvocht (ik had een drain die het wondvocht opving) onder de 100 cc was..aangezien ik continu rond de 100 zat wist ik al dat ik niet m'n doel ging behalen om maandags thuis te zijn om ons zoontje uit te zwaaien i.v.m. schoolreis.
Verder veel gelezen en gerust die dag..bezoek gehad van m'n moeder, Henry & Joke, Arend off coursse en elke avond kwam Tamara mee!
Ondertussen draaide het thuisfront gewoon door met grote dank aan Henry & Joke die de kinderen opvingen, zodat Arend 2x op een dag bij me op bezoek kon & dat de jongste toch op tijd op bed lag etc...Arend regelde verder alles voor die kinderen/continu wassen draaien/huis aan kant houden etc...alle telefoontjes beantwoorden..Toppie!
22 April:
's ochtends voor het eerst geprobeerd te douchen, maar was wat onwennig..zowel de drain die er nog inzat en de straal was wat te hard voor op de wond, dus snel afgeraffeld.
aangezien ik nog teveel wondvocht verloor mocht ik nog steeds niet naar huis.
De medicatie per dag was 8x paracetamollen / 2 maagbeschermers / 3 x diclofenac, was goed te doen betreft de pijn.
Ik had regelmatig m'n loopje naar de binnentuin om een sigaretje te roken, gezellig een beetje beppe met andere medepatienten daar.
Arend kwam 2x op een dag was erg fijn, ook al gaf ik aan dat het niet hoefde maar hij wilde hetzelf.
's avonds is m'n moeder, Linda & Romy geweest..ze hadden een fles martini meegenomen met een label erop..3x daags 250 ml..en een oude foto van ons erop..erg creatief en heel leuk..beter dan een fruitmandje :-)
's avonds kwam er een oudere man bij ons op zaal die de volgende dag geopereerd zou worden...hij keek me eerst een beetje hooghartig aan, praatte met hele dure woorden tegen de verpleging, en liep een beetje te pochen dat hij heel z'n leven piloot was geweest..pffffff...vond mij ws. door de tatoo's niet zo'n geschikte kandidaat om mee te praten, aangezien meneer snerend zei:" so..je bent lekker beschilderd" !. Aangezien ik toch redelijk opstandig van aard ben begon ik juist met hem een gesprek, verhaal kort te houden...hij vond het bijzonder dat ik interesse in hem toonde en uiteindelijk binnen een uur wist ik z'n hele levensverhaal en gaf hij aan doodsbang te zijn voor de operatie de volgende dag en de dure woorden werden spontaan simpel nederlands..hij onderging een mentale metamorfose..ik heb hem zelfs m'n mobiel geleend zodat hij nog even z'n vrouw kon bellen, een tabletje voor z'n angst geregeld bij de zuster en een extra deken... volgende dag heeft hij me wel 3x bedankt voor de hulp..was niet nodig..maar toch...hoogmoed komt altijd ten val en ben maar weer blij dat ik een simpele ziel ben.
23 April:
Arts kwam langs..ik verloor nog steeds teveel wondvocht maar volgens het protocol moest de drain eruit, omdat m'n lichaam hetzelf moest gaan doen en hij vertelde dat ik die ochtend naar huis mocht YEAHHH heerlijk!
De drain moest er natuurlijk wel eerst uitgehaald worden..nou..dat ging niet soepel..het afdelingshoofd werd erbij gehaald omdat de zuster hem er niet uitkreeg..zat bijna te hyperventileren want ik voelde dat hij vastzat en ze moesten hem er toch echt uittrekken...ze zeiden..neem maar een hap lucht dan gaan we het weer proberen..het gehele stuk over de breedte van de wond..elke mm heb ik gevoeld..zelfs de zusters hadden het zweet op de voorhoofd staan..ik werd echt even niet lekker maargoed..hij was er eindelijk uit, na 30 happen lucht te hebben genomen!
Daarna ging ik Arend bellen dat ik naar huis mocht..dat was wel een emotioneel moment als ik eerlijk ben, dat telefoontje..het was achter de rug..ik mocht echt weg!
Hij was er in een half uurtje, spullen, alles stond al klaar..afsprakenkaart mee en snel die afdeling af! Aangezien ik enkele weken had gezegd ( aangezien ik gek ben op kaassouflees en warme kaasbroodjes) na elke controle of wat dan ook trakteer ik mezelf op 1 van die 2..dus hebben we eerst beneden nog een kaasbroodje gegeten, slaat nergens op maar ik hou mezelf aan m'n woord. Toen we buiten liepen werd ik weer even emotioneel omdat die vrijdag toen we het ziekenhuis inliepen zei ik tegen Arend..de volgende keer dat ik naar buiten loop is alles al achter de rug...en ja..dat was nu zover..
Toen rustig naar huis gereden en toen ik in huis kwam stond het vol met bloemen, kaartjes etc..en kreeg een heerlijk bak koffie..wat ikzo gemist had aangezien het in het ziekenhuis niet te drinken was..HEERLIJK MOMENT!
donderdag 18 april 2013
Aftellen is begonnen!
Ik had een leuke planning gemaakt..op tijd naar bed en morgen er rond 5.30 uit...het vroege naar bed gaat niet meer lukken, vrees ik..
Ik heb zoveel telefoontjes & berichtjes moeten beantwoorden, niet normaal!
Wel super! Zoveel mensen die aan je denken en met je meeleven, de kanker kost een hoop maar leverd ook mooie dingen op zoals weten aan wie je wat hebt in deze tijd..doet me ontzettend goed!
Vanmiddag het ziekenhuis gebeld i.v.m. tijdsplanning..8.30 moet ik me melden op de afdeling D2 en dan begint het nucleaire gedoe, soort inktvloeistof word bij de tumor ingespoten en daarna de scan om te kijken waar de schildwachtklier zich bevind, deze word tijdens de operatie ook verwijderd..Om 14.00 word ik geopereerd..dus gaat opschieten nu..vanaf 7.00 moet ik nuchter blijven dus wil echt rond 5.30 m'n bed uit.dat ik nog even tijd voor mezelf heb, rustig koffie kan drinken, roken, eten en van m'n voorgevel nog kan genieten :-)
Veel mensen hebben tegen mij gezegd.."doe niet zo luchtig erover" maar dat is mijn manier om er mee om te gaan..niet dramatisch, vooral humor houd me op de been..dat is mijn manier van verwerken, beetje zelfspot!
Wil m'n man op een dag met m'n borst spelen..okee..hij ligt op het nachtkastje..veel plezier..ik ga slapen! Mocht ik chemo krijgen..word het nachtkastje wel te klein....wekker, borstprothese, pruik, godzijdank heb ik nog geen gebit anders zou die er ook bij moeten! Humor is mijn manier..mijn zoontje van 6 zei heel serieus.." mama, als je geen borst meer heb mag je wel mijn knuffel onder de kleding doen" prachtig toch..de logica van een kind van 6! Toen ik tegen m'n vriendin zei..ik ga echt niet met een drain en zo'n wondvochtfles naar huis..zei ze..dan wikkel je toch een martinilabel( mijn favoriete drankie) eromheen om die fles..heerlijk..daar hou ik van, geen drama, gewoon positief en humor..veel mensen kunnen daar niet tegen, jammer dan!
Aangezien de tumor flink is gegroeid en ik meer last krijg van helse steken etc...is het gewoon tijd om te zeggen..bedankt borst voor je trouwe dienst..het is genoeg nu! Ik wil doorgaan met leven, m'n kinderen groot zien worden & relaxed 80 worden!
Ik heb zoveel telefoontjes & berichtjes moeten beantwoorden, niet normaal!
Wel super! Zoveel mensen die aan je denken en met je meeleven, de kanker kost een hoop maar leverd ook mooie dingen op zoals weten aan wie je wat hebt in deze tijd..doet me ontzettend goed!
Vanmiddag het ziekenhuis gebeld i.v.m. tijdsplanning..8.30 moet ik me melden op de afdeling D2 en dan begint het nucleaire gedoe, soort inktvloeistof word bij de tumor ingespoten en daarna de scan om te kijken waar de schildwachtklier zich bevind, deze word tijdens de operatie ook verwijderd..Om 14.00 word ik geopereerd..dus gaat opschieten nu..vanaf 7.00 moet ik nuchter blijven dus wil echt rond 5.30 m'n bed uit.dat ik nog even tijd voor mezelf heb, rustig koffie kan drinken, roken, eten en van m'n voorgevel nog kan genieten :-)
Veel mensen hebben tegen mij gezegd.."doe niet zo luchtig erover" maar dat is mijn manier om er mee om te gaan..niet dramatisch, vooral humor houd me op de been..dat is mijn manier van verwerken, beetje zelfspot!
Wil m'n man op een dag met m'n borst spelen..okee..hij ligt op het nachtkastje..veel plezier..ik ga slapen! Mocht ik chemo krijgen..word het nachtkastje wel te klein....wekker, borstprothese, pruik, godzijdank heb ik nog geen gebit anders zou die er ook bij moeten! Humor is mijn manier..mijn zoontje van 6 zei heel serieus.." mama, als je geen borst meer heb mag je wel mijn knuffel onder de kleding doen" prachtig toch..de logica van een kind van 6! Toen ik tegen m'n vriendin zei..ik ga echt niet met een drain en zo'n wondvochtfles naar huis..zei ze..dan wikkel je toch een martinilabel( mijn favoriete drankie) eromheen om die fles..heerlijk..daar hou ik van, geen drama, gewoon positief en humor..veel mensen kunnen daar niet tegen, jammer dan!
Aangezien de tumor flink is gegroeid en ik meer last krijg van helse steken etc...is het gewoon tijd om te zeggen..bedankt borst voor je trouwe dienst..het is genoeg nu! Ik wil doorgaan met leven, m'n kinderen groot zien worden & relaxed 80 worden!
dinsdag 16 april 2013
Confronterend
Mijn moeder stond vandaag om 9.00 alweer op de stoep om vervolgens weer de gehele dag te komen soppen! Ben haar zo dankbaar voor alles wat ze tot nu toe al heeft gedaan, bijna het complete huis heeft ze in alle hoeken/gaten gesopt, ongelofelijk maar zo'n heerlijk idee dat ik me daar even geen zorgen om hoef te maken!
De tumor is flink gegroeid, ik voel hem nu aan de gehele zijkant van m'n borst, i.p.v eerst alleen een knobbel..eng idee.
Aangezien ik al ruim 30 jaar (!?) geen nachtkleding draag moest ik er vandaag toch op uit om dat te gaan kopen...zowel voor in het ziekenhuis als thuis zolang de kinderen, na de operatie, niet meteen met een 1 borstige moeder geconfronteerd te worden (dit terwijl ik altijd heel vrij, naakt dus, door de douche/kamers heenrende)...Ok..ik dus naar de Hunkemoller, superleuke nachtkleding gezien..alleen..met voorgevormde cups of 2(!?) inhammen erin..heb ik dus NIKS aan..vond ik erg confronterend als ik eerlijk ben..ik moest dus op zoek naar een simpel nachtjurkje met rechte bovenkant..dit was de 1e keer dat ik dacht GATVER..deze ellende krijg ik dus continu met kleding zolang ik nog geen aangemeten prothese heb! Heb nu cup E, ben er trots op en over 3 dagen cup E aan de ene kant en cup niks,nada,noppes aan de andere kant. Maarja...het is niet anders en leg me er ook wel bij neer maar vandaag was voor mij toch de 1e x slikken, nu pas merk ik hoe trots ik eigenlijk was op m'n boezem, maargoed..blijven leven is belangrijker dat een leuke voorgevel, maar toch..
Wel lief dat ik de nachtkleding die ik gekocht heb van m'n tante krijg, zomaar spontaan!
M'n vriendin kwam langs terwijl ik op dorp was dus die heeft gezellig met m'n moeder (die hier aan het werk was) koffie gedronken en toen ik thuis kwam was ze ook aan het meesoppen, voelde me erg bezwaarlijk toen ik ze beide bezig zag in de keuken..We hebben nog gezellig even met z'n drietjes koffie gedronken en ik kreeg nog een leuke bloembak van d'r!
Vanavond nog ouderavond gehad van m'n dochters 3e rapportbespreking, ze heeft een prachtig rapport en gaat zowiezo over naar de 2e, vakcollege zorg/welzijn, toppie, helemaal trots op d'r! Heb ook met d'r mentor geregeld dat ze vrijdag zelf mag beslissen of ze wel/niet naar school gaat, aangezien ze zich zorgen maakt om de operatie, dat is ook weer geregeld nu!
De tumor is flink gegroeid, ik voel hem nu aan de gehele zijkant van m'n borst, i.p.v eerst alleen een knobbel..eng idee.
Aangezien ik al ruim 30 jaar (!?) geen nachtkleding draag moest ik er vandaag toch op uit om dat te gaan kopen...zowel voor in het ziekenhuis als thuis zolang de kinderen, na de operatie, niet meteen met een 1 borstige moeder geconfronteerd te worden (dit terwijl ik altijd heel vrij, naakt dus, door de douche/kamers heenrende)...Ok..ik dus naar de Hunkemoller, superleuke nachtkleding gezien..alleen..met voorgevormde cups of 2(!?) inhammen erin..heb ik dus NIKS aan..vond ik erg confronterend als ik eerlijk ben..ik moest dus op zoek naar een simpel nachtjurkje met rechte bovenkant..dit was de 1e keer dat ik dacht GATVER..deze ellende krijg ik dus continu met kleding zolang ik nog geen aangemeten prothese heb! Heb nu cup E, ben er trots op en over 3 dagen cup E aan de ene kant en cup niks,nada,noppes aan de andere kant. Maarja...het is niet anders en leg me er ook wel bij neer maar vandaag was voor mij toch de 1e x slikken, nu pas merk ik hoe trots ik eigenlijk was op m'n boezem, maargoed..blijven leven is belangrijker dat een leuke voorgevel, maar toch..
Wel lief dat ik de nachtkleding die ik gekocht heb van m'n tante krijg, zomaar spontaan!
M'n vriendin kwam langs terwijl ik op dorp was dus die heeft gezellig met m'n moeder (die hier aan het werk was) koffie gedronken en toen ik thuis kwam was ze ook aan het meesoppen, voelde me erg bezwaarlijk toen ik ze beide bezig zag in de keuken..We hebben nog gezellig even met z'n drietjes koffie gedronken en ik kreeg nog een leuke bloembak van d'r!
Vanavond nog ouderavond gehad van m'n dochters 3e rapportbespreking, ze heeft een prachtig rapport en gaat zowiezo over naar de 2e, vakcollege zorg/welzijn, toppie, helemaal trots op d'r! Heb ook met d'r mentor geregeld dat ze vrijdag zelf mag beslissen of ze wel/niet naar school gaat, aangezien ze zich zorgen maakt om de operatie, dat is ook weer geregeld nu!
donderdag 11 april 2013
Afwachten..
Zoals de titel al zegt..het is afwachten tot de 19e.
Aangezien het een week geleden is dat ik geschreven heb, zal ik de afgelopen week even samenvatten.
Zondags waren we samen met mijn moeder uitgenodigd om te komen eten bij mijn neef en z'n vriendin, was erg gezellig! M'n andere vriendin is afgelopen maandag langs geweest, was ook gezellig!
Verder kaartjes gehad/telefoontjes/mailtjes, wel lief dat de mensen zo aan je denken!
Mijn moeder komt morgen voor de 3e keer(!?) deze week alweer soppen/zemen zodat ik volgende week met een gerustgevoel naar het ziekenhuis kan en alles schoon is! Eerst wilde ik de hulp niet aannemen maar ben nu blij dat ze me helpt! De kinderen vinden het ook gezellig nu oma vaak langskomt met de hond en ze eet dan meteen 's avonds met ons mee, is leuk!
Met de kinderen gaat het goed, hebben het er niet veel over, zijn happy en we leven gewoon ons leven zoals we voorheen deden. De jongste had zelf op een stuk papier geschreven(6 jaar) dat hij hoopte dat ik snel beter was omdat ik de liefste moeder ben..ahhhhhh..dat deed me veel..hij bracht het 's ochtends vroeg al toen ik nog in bed lag. Kan je nagaan wat er toch in dat koppie omgaat.
Precies de 19e heeft hij vrij van school i.v.m. studiedag v/d leraren..De vriendin van me neef heeft vrij genomen en komt 's ochtendsvroeg al hierheen om op hem te passen, en vangt de 2 oudste op als ze uit school komen, aangezien wij heel de dag in het ziekenhuis zijn, heel lief en ben erg dankbaar voor het aanbod!
Verder voel ik me redelijk goed, wat sneller moe, maar doe alles net als voorheen, alleen met tussenpozen, ik leef per dag en maak me weinig zorgen om volgende week! Komt goed allemaal!
Aangezien het een week geleden is dat ik geschreven heb, zal ik de afgelopen week even samenvatten.
Zondags waren we samen met mijn moeder uitgenodigd om te komen eten bij mijn neef en z'n vriendin, was erg gezellig! M'n andere vriendin is afgelopen maandag langs geweest, was ook gezellig!
Verder kaartjes gehad/telefoontjes/mailtjes, wel lief dat de mensen zo aan je denken!
Mijn moeder komt morgen voor de 3e keer(!?) deze week alweer soppen/zemen zodat ik volgende week met een gerustgevoel naar het ziekenhuis kan en alles schoon is! Eerst wilde ik de hulp niet aannemen maar ben nu blij dat ze me helpt! De kinderen vinden het ook gezellig nu oma vaak langskomt met de hond en ze eet dan meteen 's avonds met ons mee, is leuk!
Met de kinderen gaat het goed, hebben het er niet veel over, zijn happy en we leven gewoon ons leven zoals we voorheen deden. De jongste had zelf op een stuk papier geschreven(6 jaar) dat hij hoopte dat ik snel beter was omdat ik de liefste moeder ben..ahhhhhh..dat deed me veel..hij bracht het 's ochtends vroeg al toen ik nog in bed lag. Kan je nagaan wat er toch in dat koppie omgaat.
Precies de 19e heeft hij vrij van school i.v.m. studiedag v/d leraren..De vriendin van me neef heeft vrij genomen en komt 's ochtendsvroeg al hierheen om op hem te passen, en vangt de 2 oudste op als ze uit school komen, aangezien wij heel de dag in het ziekenhuis zijn, heel lief en ben erg dankbaar voor het aanbod!
Verder voel ik me redelijk goed, wat sneller moe, maar doe alles net als voorheen, alleen met tussenpozen, ik leef per dag en maak me weinig zorgen om volgende week! Komt goed allemaal!
donderdag 4 april 2013
Bezoekje anestesist
Gisteravond m'n vriendinnenavond gehad, was erg gezellig! We hebben geproost op het leven, was een mooi moment & ze gaven nogmaals aan dat ik ze altijd kon bellen als er iets is, supermeiden! De vriend van m'n vriendin kwam ook nog even langs om me persoonlijk sterkte te wensen, stel ik zeer op prijs!
Vanochtend zijn we naar het oude Refaja (Amstelwijk/Dordrecht) ziekenhuis geweest.
De verpleegkundige heeft m'n bloeddruk opgemeten, gewogen en gegevens ingevuld.
We konder vrijwel meteen doorlopen naar de anestesist, wat een superleuke/grappige man was dat, je voelde je meteen op je gemak!
M'n complete medische verleden/gegevens werden uitvoerig besproken.
Gelukkig krijg ik de narcose via het infuus, aangezien ik geen ruggeprik wilde, was dat goed nieuws!
Na het ziekenhuisbezoek zijn we nog de winkels ingeweest om schoenen/kleding te kopen voor de kids, daarna nog even wat gegeten bij Bram Ladage en daarna was het weer sloosh, de moeheid overvalt je opeens, vanuit het niets, dus lekker naar huis gegaan & na een uurtje voelde ik me weer uitgeruster.
Vanochtend zijn we naar het oude Refaja (Amstelwijk/Dordrecht) ziekenhuis geweest.
De verpleegkundige heeft m'n bloeddruk opgemeten, gewogen en gegevens ingevuld.
We konder vrijwel meteen doorlopen naar de anestesist, wat een superleuke/grappige man was dat, je voelde je meteen op je gemak!
M'n complete medische verleden/gegevens werden uitvoerig besproken.
Gelukkig krijg ik de narcose via het infuus, aangezien ik geen ruggeprik wilde, was dat goed nieuws!
Na het ziekenhuisbezoek zijn we nog de winkels ingeweest om schoenen/kleding te kopen voor de kids, daarna nog even wat gegeten bij Bram Ladage en daarna was het weer sloosh, de moeheid overvalt je opeens, vanuit het niets, dus lekker naar huis gegaan & na een uurtje voelde ik me weer uitgeruster.
dinsdag 2 april 2013
Mamacare-verpleegkundige
Vandaag 2 April samen met m'n man naar de mamacare-verpleegkundige geweest.
Ze heeft alles duidelijk uitgelegd hoe de schildwachtklier procedure( die ik de 19e 's ochtends krijg) & algehele info rondom de operatie, je bent verplicht om samen met de verpleegkundige, na de operatie, naar de wond te kijken dat vond ik wel opmerkelijk, schijnt beter te zijn voor de acceptatie.
6 a 8 weken na de amputatie kan je bij een speciale lingeriezaak een prothese laten aanmeten, ze heeft 2 voorbeelden laten zien/voelen, gaf me een goed gevoel want ze zijn mooi nagemaakt inclusief tepel, dus 1 zorg minder!
Als ik maar 1 nachtje wil blijven moet ws wel de drain erook thuis in blijven zitten, dat vind ik wat minder, maarja, zal ook wel weer goedkomen.
Ik mocht huishoudelijke hulp inschakelen maar door man en familie is dat gelukkig niet nodig.
Verder gaf ze ook aan altijd klaar te staan voor vragen, etc..wel fijn.
Was een goed, duidelijk informatief gesprek.
Eenmaal thuis was mijn moeder daar omdat ze ons zoontje uit school had gehaald, dus even kleppen en daarna samen met moeders boodschappen gedaan.....toen we daarvan terugkwamen, heftige steken in m'n borst op de plek van de tumor & overviel de moeheid me (voor t eerst in m'n leven geloof ik)..vanochtend voor we naar t ziekenhuis gingen was ik ook al bezig geweest in huis, dus was ws. opeens teveel geweest 's middags. Echt bizar..want heb altijd plenty energie, dus heb 1,5 uur alleen maar op een stoel gezeten(!?) en ben maar gaan lezen. Vond het een harde confrontatie met mezelf, want het past niet bij mij..overdags op een stoel zitten en lezen...maargoed..daarna ging het weer beter.
Morgenavond heb ik de vriendinnenavond, dus moet gewoon overdag rustig aan doen, net een oud vrouwtje.
Ze heeft alles duidelijk uitgelegd hoe de schildwachtklier procedure( die ik de 19e 's ochtends krijg) & algehele info rondom de operatie, je bent verplicht om samen met de verpleegkundige, na de operatie, naar de wond te kijken dat vond ik wel opmerkelijk, schijnt beter te zijn voor de acceptatie.
6 a 8 weken na de amputatie kan je bij een speciale lingeriezaak een prothese laten aanmeten, ze heeft 2 voorbeelden laten zien/voelen, gaf me een goed gevoel want ze zijn mooi nagemaakt inclusief tepel, dus 1 zorg minder!
Als ik maar 1 nachtje wil blijven moet ws wel de drain erook thuis in blijven zitten, dat vind ik wat minder, maarja, zal ook wel weer goedkomen.
Ik mocht huishoudelijke hulp inschakelen maar door man en familie is dat gelukkig niet nodig.
Verder gaf ze ook aan altijd klaar te staan voor vragen, etc..wel fijn.
Was een goed, duidelijk informatief gesprek.
Eenmaal thuis was mijn moeder daar omdat ze ons zoontje uit school had gehaald, dus even kleppen en daarna samen met moeders boodschappen gedaan.....toen we daarvan terugkwamen, heftige steken in m'n borst op de plek van de tumor & overviel de moeheid me (voor t eerst in m'n leven geloof ik)..vanochtend voor we naar t ziekenhuis gingen was ik ook al bezig geweest in huis, dus was ws. opeens teveel geweest 's middags. Echt bizar..want heb altijd plenty energie, dus heb 1,5 uur alleen maar op een stoel gezeten(!?) en ben maar gaan lezen. Vond het een harde confrontatie met mezelf, want het past niet bij mij..overdags op een stoel zitten en lezen...maargoed..daarna ging het weer beter.
Morgenavond heb ik de vriendinnenavond, dus moet gewoon overdag rustig aan doen, net een oud vrouwtje.
Abonneren op:
Posts (Atom)