Zomaar even een kleine update!

Zal weer even wat van me laten horen...

Gezellig, rustig weekend gehad, Joke, de buren & m'n moeder zijn nog langsgeweest. Van m'n moeder kreeg ik nog 2 flessen Martini en een fles Bailey...terwijl ik veel liever een glaasje siroop drink maarja..ik zal het wel opdrinken uit beleefdheid!

Zondag heb ik voor t eerst sinds de operatie gedouched en m'n haren gewassen, doordat er geen sop in de wond + portocath mag komen verliep dat erg moeizaam, zwaar vermoeiend maar was wel heeeerlijk, ik had 4 dagen niet gedouched dus dan wil je wel!

Ik zie er wel erg tegenop dat die hechtpleister weer eraf gehaald moet worden, einde van de week..als dat net als de 1e keer zo verloopt kan ik er wel een paar dagen vooruittrekken en een serestaatje innemen ofzo hahaha

Een maandag de dag begonnen zoals ik voorheen ook deed, heerlijk! Dennis zelf naar school gebracht op de fiets, ging goed behalve het afstappen is een vervelend gevoel, maargoed, het lukt! Ik doe alles zelf weer, niet afhankelijk zijn is toch het mooiste wat er is!
Ook 2 dagen nog buiten gezeten, onder de parasol, want ik kan (was ik al voor gewaarschuwd) niet meer in de zon zitten, binnen 2 minuten is m'n arm dan vol met vocht.

Alleen die continue pijn in m'n arm/amputatiewond word ik erg simpel van, er zit ook een flink " vochtzakje" onder m'n amputatiewond, trekt heel erg..maarja..zal ook wel weer goedkomen, operatie is natuurlijk nog maar een week geleden, dus mag niet klagen! Gevoel in m'n oksel is helemaal weg, maar dat zal langzamerhand ook wel weer terugkomen.

Betreft m'n winkeltje..heb er goed over nagedacht..maar heb iedereen een nieuwsbrief verstuurd dat ik hopelijk in het najaar de draad weer gaat oppakken en dus voor de zomer geen nieuwe kleding meer inkoop. Financieel is dat geen beste keuze maar ik wil deze weken m'n conditie opbouwen voordat ik met de chemo start & aangezien ik niet weet hoe m'n lichaam op de chemo gaat reageren zet ik de winkel gewoon even op pauze, helaas, maar wel de beste keuze denk ik!

Ziekenhuisopname 21 Mei t/m 24 Mei okselkliertoilet

Dinsdagochtend Dennis nog naar school gebracht, daarna thuis nog een beetje lopen ruimen en inpakken, niet gezeten, want het niet roken (omdat ik natuurlijk nuchter moest blijven) viel me zwaar tegen...werd er onrustig en opstandig van.
Om 10.30 waren we in het ziekenhuis en om 12.00 werd ik al opgehaald om naar de OK te gaan. Nou.. de leuke anesthesist van verleden maand was er niet, ze hadden nu een afgekeurde slager genomen volgens mij want op het moment dat hij zei " ga maar lekker slapen" zat ik rechtop in m'n operatiebed omdat ik het gevoel had dat m'n onderarm aan het ontploffen was tijdens het inspuiten van de narcose, heb zo goed mogelijk ondanks m'n wat duffe/suffe gevoel z'n huid letterlijk en figuurlijk vol gescholden, ook de chirurg hoorde ik tegen hem tekeer gaan en daarna was het licht eindelijk uit bij mij..wat een malloot. Als ik volgende week terug kom op controle ga ik toch eens vragen aan die chirurg wat er precies fout ging en of die sukkel nog in dienst is.

Maargoed..na de operatie ben ik 2,5 uur(!!?) op de verkoeverkamer gebleven (terwijl Arend en Tamara al uren op me zaten te wachten omdat ze gebeld waren dat de operatie achter de rug was) en ze bleven maar morfine geven omdat ik maar pijn bleef aangeven...pas 16.30 was ik weer op zaal...ik was agressief/opstandig/ruziezoekerig, niet normaal..was mezelf even helemaal kwijt...was echt niet leuk voor hun maarja..weet zelf ook niet waar dat door kwam.

De dagen erna..veel pijn gehad, moeilijk te bewegen van beide armen door en..de operatie en aan de andere kant de portocap plaatsing + iets nieuws wat ik gelukkig want tevoren NIET wist..ze hebben m'n oksel leeggehaald via m'n amputatiewond, voor 2/3e hebben ze het litteken weer opengemaakt en zo het okseltoilet gedaan..terwijl m'n wond juist zo mooi aan het genezen was en ik er nog weinig last van had..ze wilde niet nog een extra litteken maken dus voor deze optie gekozen..fantastisch(!!?!!!) Chirurg is nog aan m'n bed 's avonds geweest omdat ik het niet gewoon vond dat ik dat niet wist van tevoren, ik dacht dat ze een snee in m'n oksel gingen maken i.p.v. dit.

M'n arm + amputatiewond is net of er beton aanhangt, veel last van de drainingang gehad, ik loop scheef daardoor en doet gewoon flink pijn.
Zolang ik stil lig met een kussen onder m'n arm was het te doen, maar zodra ik moest lopen of bewegen ging het fout..wat een lol!

In de tussentijd is Arend weer elke dag 2x op bezoek geweest met als gevolg dat Dennis door andere uit school is gehaald (buren, Joke, ome Leen, oma Barry) en de kinderen 's avonds opgevangen werden door Joke & Henry en oma, ook het eten is weer verzorgd door Joke, oma en tante Lenie..ongelofelijk joh..wat moeten we zonder deze mensen..echt bizar..a la minute staan ze klaar voor ons, goud verdienen ze!
Alle kids zijn langs geweest in 't ziekenhuis, ook m'n moeder, ome Leen & Bep en Henk, helemaal leuk!

Op dezelfde zaal lag er een vrouw die dezelfde operatie als ik had ondergaan en zij had echt enorme pijn dus ik heb nog geluk gehad ondanks m'n klaagzang..

Gister nog bijna gehele dag darmaanvallen gehad met diarree omdat zoals de zaalarts zei..door de morfine m'n darmen stil hadden gelegen, 3 dagen lang, ik een toetje ging eten met appel erin (had ik niet goed gelezen op het etiket) en ik daar niet tegen kan door m'n spastische darm..dus m'n darmen kwamen daarna erg goed op gang pfffffff...

Als "slagroom op de taart" werd vanochtend ook m'n drain verwijderd, nou..ze hebben kunnen meegenieten op zaal..leek wel een speenvarken..was er al zo bang voor (doordat ik verleden maand ook elk stukje had gevoeld)....mocht ik ooit nog eens geopereerd worden met drain..dan halen ze het er onder narcose maar uit..dit was de 2e keer en laatste keer..ben er klaar mee dat gevoel...

Arend is me weer komen halen, afsprakenkaart mee gekregen, 3 juni controle chirurg, 6 juni oncoloog en eind juni mama-care verpleegkundige..kaasbroodje gehaald en snel naar huis!

En...het belangrijkste is dat ik aangegeven heb pas te starten met de chemo na Reiley's verjaardag 14 juni.

Nu heerlijk weer thuis en met een kussen onder m'n arm zit ik dit rustig te typen..heerlijk!

Kortom...de 1e operatie betreft amputatie viel me erg mee, maar deze afgelopen 4 dagen waren echt heftig..normaal ben ik positief etc..maar vond/vind deze operatie vele malen heftiger. Maarja..zal ook wel weer goedkomen en slijten, carpe diem!

Tijd gaat snel!

So..morgen de operatie, tijd gaat snel!

Afgelopen vrijdag nog naar de mama-care verpleegkundige geweest, ze heeft een armmeting gedaan, dit om na de operatie te checken of ik vocht vasthoud aan de rechterkant en het aanmeten van een "steunkous" voor aan de re-arm.
Ook heb ik een kaartje gekregen voor in m'n portomonaie, waarop staat dat er, door het okselkliertoilet, niet in mijn re-arm meer mag worden geprikt of bloeddruk worden gemeten etc..
Ze gaf ook aan dat ik goed de oefeningen moet doen die de fysiotherapeut me gaat vertellen i.v.m. sneller herstel van die arm.

Ook heb ik de medische indicatie gekregen voor het aanvragen bij CZ voor vergoeding van "de soort pruik(toupim)" die ik wil hebben. Ook de adressenlijst voor het aanmeten van de siliconen borst-inlegprotheses heb ik gehad maar dat mag pas over 8 weken aangemeten worden.

's Middags moest ik het ziekenhuis bellen betreft de opname morgen, 10.30 moet ik in het ziekenhuis zijn en 12.30 word ik (mits het niet weer uitloopt zoals verleden keer) geopereerd. Dus kan ik gewoon morgenochtend Dennis eerst naar school brengen, vind ik fijn!

Afgelopen zaterdag de laatste dingen in huis gehaald voor de verjaardag en ik heb zelf de slingers opgehangen ( kan je nagaan hoe goed het juist weer ging met die arm..) Arend was er op dat moment niet dus dacht..grijp je kans! Hij vond het echt dom van me maar was zo heerlijk om gewoon je ding te doen, was daarna best moe maarrrrrrr..ze hingen er toch gezellig bij! Ik ben liever moe van " dingen doen"  dan moe van het niks doen!

Zondag was Tamara jarig en het was echt een super gezellige dag!! We hebben heerlijk buiten gezeten de gehele dag! M'n familie, vriendinnen, buren, zelfs ome Wim en Corrie waren er, helemaal leuk! Tamara's vriendje en al haar vriendinnen zijn ook geweest, TOPDAG! En.. m'n wens is dubbel en dwars uitgekomen, ze heeft een normale / gezellige verjaardag gehad, ik kon samen met Arend heel de dag meelopen met hapjes en drankjes, zonder extreme moeheid, dat pakken ze ons niet meer af!
Joke had voor de kwarktaarten en kippesoep gezorgd helemaal super!

Vandaag 20 Mei..alle wassen weggewerkt, Arend heb alles gestreken, slingers afgehaald, alle bedden zijn verschoond, m'n tas is gepakt voor morgen en alle 3 de kids even apart genomen betreft morgen.
Ze zitten alle 3 goed in hun vel..gaan morgen gewoon naar school en hebben weinig zenuwen betreft mij..ik wijt dat toch hoe Arend en ik dit gezin draaiende houden, met positief zijn, gewone leven voortzetten en niet dramatisch doen. Arend heeft heel de week weer vrijgenomen om voor het gezin en huishouden te zorgen, Joke & Henry zorgen dat Dennis 's avonds op tijd op bed lig i.v.m. school als hun bij mij op bezoek zijn int ziekenhuis..kortom..ik kan weer gerust het ziekenhuis in.

Tamara had gister van een vriendin een gelukspoppetje gehad, deze gaf Tamara vanavond voor ze naar bed ging aan mij..ze zei" ik heb nu geen gelukspoppetje nodig, jij wel" en ze had er een lief briefje bijgedaan..OKE..3x slikken was dat, raakte me heel erg..zo lief!

Ik zit nu nog lekker met m'n glaasje Martini deze blog te schrijven, weinig last van spanningen, ik denk echt: wat moet dat moet, komt allemaal goed!

Waar ik wel achter ben gekomen doordat ik iedereen zag op de verjaardag..de buitenwereld maakt zich er drukker om dan mij..maar respecteren wel hoe ik ermee omgaat, hoe moeilijk ze het soms ook vinden, vind ik lastig om te horen/zien, ik zou graag willen dat iedereen positief is ingesteld, maarja..iedereen is anders..dat moet ik respecteren, ondanks dat ik zelf heel anders in elkaar zit. Maar ons gezin draait goed en normaal en met positief denken...dat is voor mij het allerbelangrijkste....ik heb 3 kinderen, daar moet je sterk voor blijven en het is ook gewoon mijn karakter, daar hoef ik me niet voor te schamen, ik ben wie ik ben en doe dit op mijn manier, ik ga alleen niet zielig doen en blijf gewoon sterk en zoals ik al eerder heb gezegd..stressen is zonde van je tijd want de operatie en de chemo etc..is nodig om te blijven leven dus daar gaan we voor alleen wel op een positieve manier.

Ik hoop weer snel te kunnen " bloggen" om m'n verhaal weer online te zetten..ligt er helemaal aan hoe m'n arm er aan toe is vanaf morgen!
Carpe diem! x

Klopt..het word 21 Mei!

Vanochtend bij de chirurg geweest, wond van de amputatie vond ze er netjes uitzien, ze moest ook voelen of er vocht zat, was gelukkig niet zo, maar vond het niet prettig dat ze eraan zat..voelt gewoon zo vreemd aan die wond, op sommige plekken een "dof" gevoel, op andere plekken beetje pijnlijk, kortom..laat ze er maar gewoon allemaal van afblijven!

Ze vond het knap hoe we met de algehele situatie omgingen en zei tegen mij dat ik het niet moet onderschatten allemaal, doe ik ook niet, maar zielig in en hoekje gaan zitten is volgens mij ook geen optie, dus laat het mij maar lekker op deze manier doen, werkt het beste. Stapje voor stapje, niet ver vooruit kijken, positief blijven en doorgaan, gemeut allemaal van mensen die denken dat ik er te laconiek mee omgaat, ik ben een pure realist, weet heel goed dat ik er nog lang niet ben, staat me nog genoeg te wachten, dat sommige eraan overlijden etc...etc..etc..maar je kan 2 dingen doen..bij de pakken neer gaan zitten of positief/sterk blijven en doorgaan, ik ga voor het laatste, al dat dramagedoe, of ik nou 36x op een dag jank of 1x in de 2 maanden..prognose blijft hetzelfde dus vind ik zonde van m'n tijd om zielig te gaan zitten zijn, besteed liever m'n aandacht aan het leven zo normaal mogelijk te houden voor het gezin en lekker te genieten van de "kleine dingen" in het leven.

Alles wat nu nog komen gaat heeft als doel om zo lang mogelijk te kunnen leven, dus alles wat daarvoor nodig is doe ik met een positieve blik naar de toekomst!

Arend en ik hebben weer heerlijk gelachen toen we wegliepen uit het ziekenhuis, aangezien we dezelfde harde humor hebben, ik heb wederom weer een lekker kaasbroodje op, m'n moeder is de gehele dag weer aant soppen geweest hier, m'n tante/oom hebben weer een prakkie gebracht & met de kinderen gaat t goed!

Maargoed...volgende stap: Dinsdag 21 Mei (precies Dennis z'n 1e schooldag na de vakantie) rond 12.30 word ik geopereerd, okselkliertoilet rechts ( ongeveer 10 tot 20 klieren worden er weggehaald)& plaatsen van de port-a-cath links, beetje jammer dat beide armen dan een beetje buiten functie zijn, maarja...zal ook wel weer goedkomen, alhoewel ik er wel tegenop ziet want zat juist in m'n herstel van de 1e operatie, maarja..tis niet anders.
Het bizarre is dat erna dat okselkliertoilet NOOIT meer in m'n rechterarm geprikt mag worden omdat die lymfe er dan niet meer zitten en dus niks "afgevoerd" kan worden betreft vocht etc..het jammere van dit verhaal is dat ik had gezegd..als alles voorbij is en ik word " kankervrij" verklaard..neem ik op m'n rechter onderarm een grote tattoo met Carpe Diem (pluk de dag), dat was mijn doel...wat nu meteen in duigen valt natuurlijk..vind ik wel erg..op m'n linkerarm kan het niet daar die al helemaal vol is van schouder tot hand..dus moet dan maar een andere plek verzinnen.

As. vrijdag moet ik naar de mamacare-verpleegkundige die gaat me alles vertellen over oedeem/vochtophoping waar bijna iedereen mee te maken krijgt na die operatie en ze gaan een armmeting doen, zodat ze na de operatie kunnen checken hoeveel vocht erachter blijft als de drain uit m'n oksel is pfffffffffff..& ik krijg adressen mee waar ik de echte inlegprothese moet laten aanmeten..gedoe allemaal.

Ik heb aangegeven dat ik zo snel mogelijk na die operatie weer naar huis wil, aangezien we iedereen weer nodig hebben de aankomende tijd, Dennis die 4x per dag gebracht/gehaald moet worden van school, ik die niks kan met die arm na de operatie, huishouden, Arend die al veel vrij heeft genomen de afgelopen weken....dat vind ik vervelender dan die borstkanker op zich..ik regelde altijd alles zelf, spil van het gezin en dan weeeeer afhankelijk van alles en iedereen. Juist nu het zoveel beter ging, deed bijna alles weer en dan weer terug bij af...maarja positief blijven, want m'n 1e doel is bereikt..Tamara kan gewoon de 19e haar verjaardag thuis vieren!!!!

21 Mei operatie?

De assistente van de anesthesist belde me vanochtend met de mededeling dat ik voor de operatie van 21 Mei niet eerst weer naar de anesthesist moest om mijn medische voorgeschiedenis te bespreken aangezien ik dit een maand eerder al heb gedaan..
OW??? word ik de 21e geopereerd? Fijn dat ik dat ook weet...
Ze schrok en zei meteen dat die datum nog kon veranderen (omdat ik het officieel nog niet kon weten daar ik morgen pas een afspraak heb met de chirurg)...de communicatie in de ziekenhuizen kan ook nog wel wat aan verbeterd worden..maargoed...het zou dus wel m'n 1e wens doen laten uitkomen dat Tamara de 19e een gewone verjaardag heeft, YES! Ik kan al weer veel met die arm en heb dus verder niemand nodig om extra te helpen die dag, gewoon een normale verjaardag zonder toeters en bellen, dus lang leve de assistente die haar mond voorbij sprak! Joke heeft al aangeboden kwarktaart te maken & kippesoep omdat Tamara daar helemaal gek op is!

Vandaag voor 't eerst sinds de operatie een normale dag gedraaid die ik ook had voor m'n operatie heerlijk! Heb zelfs voor 't eerst zelf gekookt zonder hulp (Arend moest alleen maar even de rodekool en aardappels stampen) thats it! Verder alles zelf gedaan van schoonmaken/vegen/boodschappen/vaatwasser uitruimen etc...heerlijk! Nadat we gegeten hadden hebben we ook de boel weer afgeruimd en daarna kon ik weer even plat, licht ging even uit zo gezegd, was echt effe sloosh toen, maar ze pakken me deze "zelfstandige" dag niet meer af!

Daarom is het best vervelend (druk ik me zachtjes uit) dat ik vanaf volgende week weer compleet opnieuw kan beginnen met afhankelijk zijn en weinig kan, juist nu ik in de opbouwende fase ben betreft m'n arm en de wond, kan al zoveel meer dan een week geleden, zo lekker weer zelfstandig bezig zijn zonder hulp te vragen.

Vanochtend was zo lief...ik was al uit bed (want de 2 oudste moesten naar school)...maar Dennis zei..mama ga maar weer even in bed liggen, ik ga je verrassen...ahhhhh..dat kind is 36x de trap opgelopen met koffie, sap, water, sigaretten & vla hahaha..zo'n schattie..toen kwam die naast me liggen en zei.." ja mama..weet je waarom ik dit allemaal doet...toen wees die naar m'n geamputeerde kant, en zei verder niks"..ahhhhhhhh..zo bizar lief voor een kind van 6 jaar..onvoorstelbaar..verder hebben we heerlijk liggen kletsen over van alles en nog wat, was zo gezellig en ook ontroerend.

Heb gister een gezellige moederdag gehad, flink verwend door iedereen!

Maargoed..morgen naar de chirurg..dus morgen kan ik echt pas schrijven waneer de operatie plaats vind etc..

Beetje jammer!

Vandaag had ik naar de chirurg gemoeten, maar ik werd 8.15 al opgebeld door de assistente dat het verzet werd na volgende week, dit omdat de radioloog gister niet bij de bespreking kon zijn om mijn dossier door te nemen...! Ik heb tot 10 geteld(kan ik tegenwoordig) en haar toen op een rustige manier verteld dat ik dat geen stijl vond, omdat je toch denkt vandaag meer duidelijkheid te krijgen, Arend die vrij genomen heeft, oppas voor de kids geregeld en dan doodleuk een week verzetten en ik had geen afspraak vandaag omdat ik last heb van zweetvoeten, maar duidelijkheid te verkrijgen van hoe & wat. Ik heb gevraagd of ze er een melding van wilde maken dat ik dit niet de normale manier van doen vind, aangezien m'n operatie 19 April al had plaats gevonden en ik nog geen steek verder was. Assistent begreep me volkomen en beloofde me dat te doen. Hulde aan de assistent want na 5 minuten werd ik al door de chirurg zelf gebeld!
Deze gaf aan het ook erg vervelend te vinden maarrrrrrrrrrrrrrrrrrr..ze gaf me hoop! Want ze zei dat de radioloog en iedereen van dat team waarmee alles besproken word, het gingen bespreken of die operatie wel nodig was aangezien het een kleine uitzaaiing betreft en de afspraak word verzet naar 14 Mei!
Nou..maak me gek! Helemaal positief was ik want ik heb al zoveel ellende gehoord wat betreft klachten na die operatie, dus het idee dat dat allemaal niet hoefde..werd helemaal blij!
Tot ze na een uurtje weer belde met de mededeling dat ze zich schuldig voelde en ze toch de oncoloog etc..had geraadpleegd om mij toch wat meer informatie te geven i.p.v. nog een week te wachten..wel netjes!

Nou ze had me beter nog even in de hoop kunnen laten leven, want dat was zo'n lekker gevoel..ze zei meteen dat het weefsel te agressief was + m'n leeftijd..dat ze 100% toch die operatie moeten doen & als verrassing krijg ik tijdens die okselkliertoillet ook nog een kastje onder m'n huid geplaatst (port-a-cath) heet dat..zodat ze me tijdens de chemokuren "waar ze snel mee willen beginnen na de operatie", niet continu hoeven aan te prikken en dat de vloeistof van de chemo dan niet zo pijnlijk is..(chemo spuiten ze dan via dat kastje in) omdat ik nog steeds met die amputatiewond en geen goede armfunctie na de operatie heb willen ze het daarmee verzachten pffffffff..lief bedoeld, maar dat kastje moet geplaatst worden bij een spier en ader..dus waar de amputatie heeft plaats gevonden, nou..nee..vriendelijk bedankt..ga daar nog goed over nadenken als je het niet erg vind..
En dan te bedenken dat ik deze blog schrijf na het gezien te hebben van de film stephmom..ik jank nooit maar tijdens deze film werden m'n traanklieren echt in functie gezet..pffffff..ging ook over een moeder met borstkanker die allemaal nog mooie herinneringen vast legde voor haar kids en uiteindelijk overleed..wat een toestand.

Maargoed..volgende week naar de chirurg voor nog meer duidelijkheid en 6 juni naar de oncoloog die me alles gaat uitleggen over de chemo's.

Corrie is dit weekend nog geweest, erg lief!

Om dit verhaal gezellig/positief te eindigen...met iets voor ons heel groots..en bizar dat mensen dit voor je doen...we hebben een nieuwe vaatwasser gekregen van m'n tante en oom....puur om ons te helpen en ik niet opdat gebied afhankelijk ben van het gezin om de afwas te moeten doen...nu niet en vooral niet over een paar weken na de operatie...dat ik weer niks kan doen met die arm..ik kan dat ding met links uitruimen/inruimen/altijd een gladde keuken..zo bizar..M'n tante is samen met Arend een zaterdag wezen kijken, we hebben (omdat dit jaar een lange vakantie er niet in zit) een koelkast + vriezer gekocht en betalen dit volgende maand met het vakantiegeld meteen af aan m'n tante maar de vaatwasser kregen we echt compleet van haar echt bizar...we hebben 100x gezegd dat we zoiets duurs niet aan willen pakken maar ze stond erop en was blij ons te helpen...en vanavond had ze ook weer voor ons allen gekookt..net zoals m'n moeder...vanochtend 9.00 was ze er tot vanavond aan toe..heel de dag heeft ze weer lopen poetsen en soppen en alles blinkt weer...zo van grote waarde...Arend die heel de dag in de weer geweest is..alles zelf inbouwen & alle nieuwe spullen werken! Hoe moet je ooit je echte dankbaarheid tonen naar mensen die zoveel voor je doen..ik zou t niet weten..Kan wel 100x zeggen bedankt..maar het echte gevoel inside of me..is zoveel meer!

Geen pruik!

M'n waakhond(Arend) was vandaag werken dus heb het er even van genomen..heerlijk voelde dat!
Aangezien ik m'n rechterarm nog steeds zo slecht kan gebruiken, heb ik met links afgewassen(wat natuurlijk niet mag), heel voorzichtig natuurlijk, duurde erg lang maar uiteindelijk toch gelukt! Alle wassen gedraaid.
Daarna met Dennis lekker naar Bakker Vos gegaan om een donut te kopen, daarna naar het postkantoor waar ik een paar bekenden tegenkwam en dus weer druk heb staat te kleppen, heerlijk weer even m'n oude ritme! Ik gaf aan dat ik die afhankelijkheid niet meer wilde en dat ik zo'n boodschappen-karretje ging kopen op wieltjes ( waar de mensen van 80+ ook mee lopen) zodat ik zelf weer boodshappen kon halen, zonder te tillen. (want was de Bas in geweest voor 3 kleine boodschapjes en dat was achteraf toch te zwaar)
Monica ( van het postkantoor/Sanders) gaf aan nog een karretje thuis te hebben staan die je niet moet trekken maar duwen ( verhaal krijgt een vreemde lading zo maar heb geen andere woordkeuzes hahaha)
dus helemaal leuk en ze zou morgen zorgen dat tie klaar staat..toppie!
Een andere vaatwasser kopen is hierna het belangrijkste...scheelt ook weer enorm veel, want die kan ik in en uitruimen zonder teveel moeten belasten, helemaal leuk! Des te minder ik afhankelijker word des te beter!

Heb tussendoor ook nog even nagedacht over alles en ben erachter gekomen dat ik het meest tegen de operatie opziet & heb " goed overwogen" besloten geen pruik te nemen, waarom niet? We gaan de zomer tegemoet..warmte dus met zo'n nepding op je hoofd en dat haar wat ik nu heb is geen pruik voor te vinden, warrig, getouperd, geblondeerd, dat gedoe met aanmeten en de juiste haarstyl uitzoeken, noem maar op. En om nou met een keurig/gestylde pruik thuis te komen is ook niet mijn ding..dus ik ga gewoon voor de leuke bandana's, weer een zorg minder, dus ga 1 dezer dagen er een paar uitzoeken dan leg dat vast klaar.

Verder weer berichtjes/telefoontjes beantwoord, alles begint weer van vooraf aan..hahaha..wel lief hoor van iedereen, doet me erg goed!
Ook een gedeelte van de hechtpleister verwijderd..na een glas Bailey, half naakt door de woonkamer, half zuchtend en puffend, leek wel of ik ging bevallen zo achtelijk deed ik, ze zeggen dat je na een amputatie weinig gevoel heb rondom de wond..nou..ben ik zeker weer een uitzondering want voelde elk stukje..maarja..morgen de rest.

De uitslag!

Vanochtend 9.15 waren we in het ziekenhuis, na een tijdje wachten waren we aan de beurt.
Gesproken met de arts & verpleegkundig specialist.
Het positieve nieuws is dat de tumor in z'n geheel weggehaald is dankzij de amputatie, deze was 3 cm groot, de voorstadia plekken waren 1,5 cm en is dankzij de amputatie ook compleet weggehaald = positief!

Het jammere is dat er in m'n okselklier een kleine (micro-uitzaaiing) is geconstateerd en ik dus binnen enkele weken weer geopereerd moet worden om al m'n klieren uit de oksel te verwijderen (okseltoillet noemen ze dat). Blijf ik nog langer afhankelijk omdat je dan helemaal weinig kan na de operatie met die arm..dat vind ik echt het vervelendst..afhankelijk zijn bah, ben het nu al zat na 2 weken en dan weer die toestanden.
Ook krijg ik 6 chemokuren om de 3 weken in combinatie met hormoontherapie, waardoor ik als bijwerking meteen in de overgang raak en "het leg" je eierstokken stil (ben ik blij dat ik al 3 gezonde kinderen heb)

Het bizarre van het hele verhaal vind ik dat er toch al een uitzaaiing is, terwijl ik er zo snel bij was om naar de arts te gaan, moet je niet aan denken hoe het verloopt als je niet op tijd naar de dokter gaat hoe snel die kanker zich ontwikkeld.
Een dinsdag moeten we weer terugkomen bij de arts want dan word precies verteld welke chemo ik krijg, heeft te maken met een eiwit die je lichaam zelf aanmaakt..de chemo word daarop afgesteld.

Ik heb al veel gelezen over hoofdkoeling tijdens de chemo ( dan zou je haar niet zo snel uitvallen) maar daar heb ik alleen maar negatieve dingen over gelezen en kies daar dus niet voor..heb al gezegd, zodra ik 1 pluk uit m'n haar vasthoud gaat het er meteen af, geen kwelling of toestanden gewoon coupe Henry of Herman den Blijker ( kaal dus)
Ga morgen CZ bellen hoe dat zit met vergoedingen zodat ik van tevoren al een pruik of bandana's kan regelen dat ik niet die stress hoef te hebben waneer het zover is. Ik ga ook alvast een fleurig (spuug)emmertje kopen, voor de misselijkheid tijden de chemo en hormoon toestanden, van beide schijn je misselijk te worden, dus dan heb ik dat alvast in huis, goed voorbereid te werk gaan is het halve werk, toch!

Ze heeft ook nog wondcontrole uitgevoerd, wond zag er rustig uit en ze wilde de hechtpleister verwijderen, toen werd het me even teveel en heb gezegd dat ik dat zelf vanavond wel zou doen, want ze trok een stukje ervan los en dat voelde niet echt jofel, vond het wel even genoeg na al die info.

Ik zag aan Arend dat het hem even teveel werd & heb nogmaals gezegd dat tie nog kan vluchten, maarja..hij doet het niet..als een trouwe hond staat hij altijd aan m'n zijde en steunt mij op alle manieren echt top! Vandaag heeft tie ook alles weer gedaan, boodschappen/ afwassen/vegen/ strijken/eten koken/weer afwassen/ voor koffie zorgen etc..etc..

M'n moeder en Joke zijn langsgeweest, telefoontjes beantwoord en het zieligste vond ik om het tegen m'n 2 oudste kinderen te zeggen, die hadden het er moeilijk mee vooral Reiley bleef maar huilen en zei op zijn manier" mama..je gaat toch nog niet weg?" dood bedoeld tie natuurlijk..dus heb hem gezegd dat ik juist dit allemaal doet om te blijven leven en dat het allemaal goed komt, maar dat het even duurd. vond ik zo zielig want hij was de laatste dagen juist zo bizar vrolijk, veel praten, dansen, springen, gek doen en nu was die weer vol angst..terwijl ik het luchtig/rustig had verteld maarja...dat maakte ook geen verschil. Tamara vond het zielig voor me en was bang dat ik uitgelachen zou worden door de jeugd als ik een bandana of wat dan ook zou dragen na de chemo...heb gezegd dat ik niet zielig was en dat degene die me uit zouden lachen een stoot konden krijgen met m'n rechterarm die nog wel goed is. Je moet het maar een beetje simpel relativeren en humor erin houden en vooral positiviteit want die kinderen hebben niks aan een moeder die in een dip gaat zitten of zielig gaat doen. Ik red me wel maar voor die kinderen vind ik het zo zielig, een kind hoort niet met deze angst te leven, moeten gewoon lekker genieten van het leven i.p.v. zich zorgen te maken.

Maargoed..alles weer in fases afhandelen, werkt bij mij het beste, eerst de operatie maar weer afwachten en hopen dat ik Tamara een gewone verjaardag kan geven ( 19 Mei) dat is nu even m'n wens..datdat kind een gewone gezellige verjaardag heb en niet dat ik dan net uit t ziekenhuis komt ofzo..dat doe ik echt niet, dan doen ze de operatie maar een dag later.

Maargoed..we wachten maar weer af, positief blijven, schouders recht/hoofd omhoog & gaan met die banaan. Ik reken erop..zodra we de kerstboom weer optuigen over 8 maanden is alles achter de rug en kunnen we weer opnieuw beginnen met een normaal leven.