Dinsdagochtend de 18e, na het huis aan kant gemaakt te hebben nog een "gewetensgevecht" met mezelf gehad. ( 2 uur voor de chemo)...
De tumor en uitzaaiing is uit m'n lichaam + okselkliertoilet operatie + borst-amputatie in 2 maanden tijd 2x geopereerd. Niemand die me garandeerd dat er nog kanker aanwezig is in m'n lichaam, maar ook niemand die me garandeerd dat er geen foute cellen zitten...m'n longen, lever en hart perfect in orde en dat moet op advies van de oncoloog dan maar kapot gemaakt gaan worden, een gezond lichaam, voor het geval er nog wel iets zit, en dan maar 15 maanden lang toestanden en je lichaam weer op 0 brengen met al dat gif.
Zal het verdere conclaaf met mezelf kort houden. Mijn optiek: " het is mijn lijf, ik beslis wat ermee gebeurd en niet de oncoloog"..alles afgewogen.
# Als ik geen kinderen had gehad had ik het risico genomen om niet die kuren te doen, alleen hormoontherapie.
# Mocht er toch ergens (omdat het toch de agressiefste tumor was) nog iets tussendoor geslipt zijn en ik lig alsnog binnen enkele maanden tussen 6 plankjes kan ik nooit en te nimmer meer m'n kinderen in de ogen aankijken. Ik moet dus kunnen zeggen...ik heb er alles aangedaan!
Dat gaf de doorslag, ik doe deze kuren voor hun 3..niet voor mezelf, begrijp me goed..me leven is me lief..wil 80 worden maar had het risico wel aangedurfd na alle uitslagen om chemo/coctails/herceptin NIET te nemen.
dit is mijn oprechte 110% mening, weloverwogen.
Samen met " manke Nelis" naar het ziekenhuis gegaan, ik wilde hem in z'n rolstoel zetten omdat we heel dat ziekenhuis weer door moesten vliegen, maar hij benadrukte dat we er voor mij waren en nog liever kruipend door het ziekenhuis ging dan in zo'n karretje, oke! in het ziekenhuis pas die 5 pillen opgegeten (die ik een uur voor de chemo in moest nemen), zodat ik wel eerst zelf naar het ziekenhuis kon rijden omdat Arend weinig kon met die "poot"..daarna naar de mamacare verpleegkundige geweest, m'n armen opgemeten i.v.m. vocht..m'n li-arm was wat verdikt (omdat ik natuurlijk veel met links doe) en ik mocht naar een oedeemtherapeut als ik veel last bleef houden van dat vocht onder m'n wond..ook weer geregeld!
Daarna keurig op tijd bij de oncologie-afdeling..afdeling A, 1 grote zaal met allemaal luxe stoelen op een rij met allerlei soorten mensen erin..de 1 was aan het praten, de ander zat met zo'n hoofdkoelingscap, de ander stil en verdrietig..pfffffff..zuster gaf aan dat het op dat moment erg druk was en vroeg of we het erg vonden om in een apart kamertje te zitten, GRAAG!!! En achteraf maar goed ook..ahumm
Heerlijke/ luxe stoel en Arend mocht erbij blijven, we kregen brood met beleg/thee/koffie..niks te klagen..
Pas 12.00 kwam het beruchte rode koffertje/box met mijn chemo en alles erin..alles werd goed gecontroleerd en was een aardige zuster.
Ze zei al dat het aanprikken van de port-a-cath gemeen zou zijn..KLOPT! ben geen ei maar die was echt gemeen...krijg voor de volgende kuur ook zalf mee(moet ik een uur van tevoren op het kastje smeren) om de pijn wat te verzachten, das weer fijn! Maargoed, daarna werd alles erop aangesloten, zonder toestanden, alleen het begin was een beetje vervelend omdat er eerst bloed uit het kastje gehaald moest worden en daarna eerst doorspoelen om te kijken of het slangetje goed doorliep. Alles was goed! Toen kwam het beruchte rode zakje, m'n geweten speelde weer flink op want dacht..nu gaat het beginnen, maar ik had de keus gemaakt, kort van tevoren, voor de kids, niet zeuren dus en laat maar inlopen die rotzooi. in de tussentijd zaten we gewoon ons brood op te eten, lekker te beppen over al de afgelopen maanden, daarna ging het alarm weer af en werd ik weer doorgespoeld, toen het andere zakje witte chemo ( daarom heet het ook ac kuur) rode chemo was de a kuur, witte zakje was de c kuur..nou..rood leek beangstigend, maar die witte chemo is de ellende, goeiemorgen! Binnen enkele minuten veranderde ik in een zeeeer relaxt persoon, leek wel high! Dubbele tong, sloom praten, gevoel dat ik in een andere wereld was beland, kreeg lachkicks, tinteling in 1 neusgat alsof ze continu neusspray erin knalde...nou..daar kan toch volgens mij geen enkele party-drug of coke tegenop (en het word nog vergoed ook)..Arend kwam niet meer bij hoe ik praatte en deed, toen de zuster langskwam zei ik..echt goed spul zeg pffffff..
Ze schrok want ze zei dit is niet de bedoeling en ging meteen m'n bloeddruk meten, was veels te laag..ze zei dat de witte chemo de volgende keer langzamer in moest druppelen, want het zout uit m'n lichaam was in korte tijd teveel aangedaan door die rommel waardoor ik in een bijzondere trance kwam...ik werd meteen extra doorgespoeld en kreeg een grote zak zoutwater/oplossing aangehangen omdat m'n bloeddruk bleef dalen..tot 3x toe m'n bloeddruk gecheckt, arts gebeld..had ik weer.
Door al dat vocht moest ik toch echt naar de wc..dus paal mee met al die zakjes eraan, manke Nelis(Arend) erachter aan..mensen dachten minstens dat we ontsnapt waren uit 1 of andere instelling, want m'n hoofd was nog zo raar en dizzy..liep dus van links naar rechts en Arend er mank achteraan..en aangezien ik nog steeds lollig was schaamde ik me wel want al die mensen aan de chemo en ik dan zo lollig..maarja kon er zelf niks aan doen.
M'n bloeddruk was iets gestegen dus mocht naar huis..ze hebben wel opgeschreven dat die witte zooi de volgende keer dus langzaaaaaaaaaaaamer in moest druppelen..pffffffff dankje!
eenmaal buiten stond dat gekke witte autootje die de mensen naar de parkeerplaats bracht..ik zeg hup..we stappen in..Arend schaamde zich dood..lekker belangrijk..wij als 2 beppen in dat autootje, scheelt weer een stukkie lopen. autorijden voor mij zat er dus niet in na mijn drugstrip, dus gelukkig lukte het Arend toch om te autorijden..wat een huishouden!
Morgen schrijf ik verder want m'n concentratie/energie is op nu..
Geen opmerkingen:
Een reactie posten