So..daar ben ik weer..
In precies 3 uur waren de kuren ingelopen, verliep probleemloos.
Joke en ik hebben weer heerlijk zitten kleppen tijdens de kuren dus kon ik niet in slaap vallen.
Enige minpuntje was dat ze "op het eind" de naald niet goed uit de porto-cath haalde, was pijnlijk en bloedde voor 't eerst..maarja..zijn ergere dingen in de wereld.
Tot Donderdag 10.00 's ochtends weinig klachten gehad, tijdstip weet ik goed omdat daarna heel m'n lichaam veranderde..ik moest naar de wc..aangezien je erg veel moeite hebt met je ontlasting door die chemo's zat ik daar een half uur lang...met grof geweld..zal er verder niet teveel over uit wijden....laten we het erop houden dat een bevalling minder moeite kost..pfff..
Toen ik eenmaal weer beneden kwam liep ik zo te klappertanden van de extreme kou, niet normaal...had yogurt gepakt, door het bizarre shaken ging de helft erover heen...verwarming op z'n hoogst gezet, trainingsjasje aan, poncho eroverheen en toen onder een deken...heeft 3 kwartier geduurd die ongein! De extreme moeheid kwam er ook meteen bij en ik moest toch echt om 12.00 Dennis uit school halen..alles op de automatische piloot gedaan.
Toen ik hem naar school weer terug had gebracht ben ik ook nog boodschappen gaan doen, want wil niet afhankelijk zijn en alles zelf blijven doen..toen ik daarvan terug kwam..weer op die bank een half uurtje..had het gevoel 36x de Mount Everest te hebben beklommen. Was helemaal klaar met mezelf en had me voorgenomen niet meer te gaan liggen tot na het avondeten..zo gezegd, zo gedaan...heb gewoon nog eten gemaakt etc..en daarna..sloosh! alleen maar liggen/liggen/liggen op de bank en slapen, toen ik Dennis welterusten ging zeggen en ik eenmaal boven was ging ik weer in zijn bed liggen...niet uit te drukken zo'n belachelijke vermoeidheid in je lijf, walgelijk zo'n dag. Vroeg naar bed gegaan, niet kunnen slapen van de gewrichtspijn, 's nachts je bed uit, toppie!
Vanochtend had ik de trappen gestofzuigd...werd weer doodmoe..toen werd ik zo boos...kan ik niet uitleggen..heb alleen maar tegen mezelf gesproken, niet weer zo'n dag! Toen was ik in 5 minuten de deur uit...boodschappen halen voor een paar dagen, bami gemaakt voor 2 dagen, vraag niet hoe maar ik was zo boos op dit lichaam, wat me zo in de steek laat af en toe..nu moest m'n geest maar sterker zijn. M'n hele lichaam deed zo'n zeer, heb er niet aan toe gegeven en we zijn zelfs na het eten nog naar de Primark geweest voor nieuwe kleding voor de kids..Eenmaal weer thuis heb ik alleen maar gezeten en lekker tv gekeken en was trots op mezelf wat ik allemaal gedaan had vandaag. Zie wel op tegen morgen want ben bang dat ik een terugslag krijg maar dat geeft niet..vandaag was ik de baas..niet dit lichaam!
Het lijkt/is een hoop klagen al die blogs bij elkaar..maar ik weet wel dat je lichaam z'n eigen weg bewandeld zonder dat je daar controle over hebt..en af en toe..heel af en toe..kan je door flink streng te zijn voor jezelf toch nog een goede dag hebben, door heel hard te zijn voor jezelf, lukt helaas niet altijd, maar vandaag wel!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten