Gezellig, relaxed weekend achter de rug! Lekker met de kids bij m'n moeder geweest, 's avonds met z'n allen de prachtige film(voor de 2e keer) Green Mile gekeken...traanbuizen waren weer geactiveerd..
Vandaag naar zwemles geweest met Dennis en heeeeeerlijk met z'n allen gegeten van Jokes kookkunsten, gehele weekend heb ik niet hoeven koken...Dusssss "resumee"..dinsdag kookt m'n moeder / woensdag m'n oom en tante, afgelopen weekend Joke...echt een rotleven heb ik hahahaha....dit doen ze niet een paar weken..maar al vanaf m'n 1e operatie, alweer maanden geleden..respect, respect en nog eens respect voor m'n familie!
Iemand eens een keer helpen is geen moeite..maar week in,-uit, maand in,-uit..maanden lang doen ze dit al...op allerlei/diverse manieren, zie dat maar eens vol te houden, klinkt zo simpel..maar is het niet.
Ook de mensen die regelmatig een kaartje/mailtje/berichtje sturen, langskomen of zomaar een bloemetje geven etc...echt super, want het blijft gewoon een feit..in het begin is alles erg en schrikken mensen van het nieuws..maar des te langer het duurd zo'n process van chemo's en toestanden gaan mensen weer verder met hun eigen leven en raakt het op de achtergrond (is met alles zo en is ook menselijk hoor) dus geeft niks maar daarom heb ik zo'n respect voor de mensen die je zo nabij blijven staan. M'n vriendinnen ook...schatties zijn het. Een oud gezegde maar zoooooooo een feit..je leert de mensen kennen in je leven bij zo'n proces waar ik nu in zit.
Ook mensen van wie je het niet verwacht waar je hulp van krijgt of interesse in je tonen of ze mag bellen als je iets nodig hebt etc...moeders van school..mocht dit alles afgelopen zijn volgend jaar....vergeten doe ik het niet..de "impact van mensen".
M'n eigen gezin....toppertjes!!..We leven net zoals eerst..het normale leven, geen drama's, kids doen het heel goed op school, harde humor, ik kan met dit proces op m'n eigen manier er mee omgaan..er vrijwel nooit over praten, gewoon positief denken en doorgaan, mochten ze erover willen praten, altijd goed! Maar verder gewoon ieder z'n eigen leven leiden, soms moet ik ze er op wijzen dat ik met chemo's bezig ben etc...want het draait TE normaal door denk ik hahahaha..dat ze af en toe vergeten hoe/wat..helemaal goed! Kinderen zullen over een paar jaar NOOIT kunnen zeggen..goh..toen m'n moeder werd behandeld voor borstkanker..was een vreselijke tijd..nee..ze zullen kunnen zeggen..m'n moeder was sterk en heb weinig gemerkt van alle toestanden die erbij kwamen kijken. Soms vraag ik ze wel eens: " hoe ga je er mee om, maak jeje wel eens zorgen" , dan zeggen ze oprecht..uhhhhhh..nee..'t gaat nu toch goed?? Nou..super toch! Tuurlijk hebben ze hun eigen zorgen, maar het leeft niet 24/7..Het leukste is dat Dennis wenste dat m'n haar weer snel ging groeien want hij vind me lelijk zo hahahaha prachtig toch..Reiley blijft altijd zeggen..goh mama..toch raar dat je niet meer dat "leeuwenhaar" (zwaar getoupeerd) heb..en Tamara stuurd me elke dinsdag onder de chemo een sms-je met sterkte mama en Arend..owowowoowwoow..die heeft soms wat te verduren & laat het me helemaal op mijn manier doen..alhoewel hij zich meer zorgen maakt dan ik ws en regelmatig zegt dat hij respect voor me heeft hoe ik het doet/aanpakt....
Maargoed...stand van zaken lichamelijk..tong is achterop kapot, voeten zijn pijnlijk bij het lopen, 1 dag steken rond m'n hart & 3x bloedneuzen (was niet prettig maar komt door de Herceptin) verder geen gezeur, ik ga op voor m'n 10e chemo, hoop ik althans want m'n bloedwaardes worden weer bepaald & een gesprek met de oncoloog en daarna m'n kuren...word weer een lange dag int ziekenhuis dinsdag!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten