Na best pittige dagen, gaat het sinds gister weer de "goede kant" op...ben er nog niet helemaal, maar de klachten zijn gelukkig een stuk minder!
Door de mondgel/spoeling heb ik alleen de gehele dag een " bijtend" gevoel op m'n tong, en als bijwerking wat misselijk, maar de aften en schimmelinfectie is bijna weg en de open plekjes zijn nog minimaal, doch wel vervelend maar niet zoals een paar dagen geleden! Ik lach weer sinds gister..dat is al heel wat waard voor mij..en ik ga weer meer praten dussss..we zijn op de goede weg!
M'n voeten zien er nog steeds niet uit, jeukt nog wel erg, maar de pijn is minder! Vannacht voor 't eerst sinds tijden doorgeslapen, aangezien ik een week lang om de 2 uur wakker werd met heftige krampen en pijn in voet/kuit/been....dussssss het gaat beter!!
Alhoewel de klachten er nog zijn, ben ik echt zo intens blij dat het allemaal niet meer zo heftig is als afgelopen week, vond ik echt onmenselijk op een gegeven moment..ik ben geen ei, kan heel veel hebben maar dat was echt niet te doen.
Wat ik zojuist heb beschreven is lichamelijke pijn...wat we dinsdagavond meemaakte was nog moeilijker mee om te gaan dan al die lichamelijke ongemakken..Doordat Dennis vakantie heeft, maakt hij me natuurlijk 24/7 mee, zo ook die dagen dat ik niet dezelfde moeder ben als normaal door die chemo...en ook dat de huisarts langskwam vond hij toch wel bijzonder en kleine oortjes horen alles..Hij was dinsdag rustig naar bed gegaan, niks aan de hand, toen we eenmaal een half uurtje verder waren kwam hij huilend naar beneden...." mama..ga jij dood??" ...hij was bang dat ik dood ging...pffffffffffff....hoe ga je daar mee om....ik & Arend stonden met tranen in onze ogen want hij huilde zo intens..echt bizar triest om te zien...een kind mag die angst niet hebben op 6 jarige leeftijd..vreselijk vind ik dat..dat vind ik nog het ergste van de borstkanker..de angst voor kinderen om hun moeder te verliezen..bah..ik kan er wel rationeel mee omgaan maar voor hun is dat heel anders..voor mezelf & andere ben ik gewoon Bianca..maar voor hun..moeder..een woord met zoveel betekenis en gevoel, angst om je ouders kwijt te raken..ik weet zelf dat gevoel..en nu overkomt het mijn kinderen eigenlijk..zo zielig...hoe positief ik ook in het leven staat..die kinderen hebben die angst..werd mij even met keiharde feiten op de neus gedrukt..heftig hoor..heb hem op schoot genomen en getroost en gezegd dat ik juist die chemo's doet om te blijven leven en dat ik gewoon van plan ben oud te worden etc...ik schaamde me ook diep van binnen omdat ik van de week erover nagedacht had te stoppen met die chemo...NOOIT zal ik dit meer overwegen door deze gebeurtenis, bij deze vastgelegd in deze blog! Ik heb nog heel lang met hem zitten praten omdat hij allerlei vragen had over de chemo..hem op alles eerlijk antwoord erop gegeven, hij wilde gewoon echt weten waar hij aan toe was, hij vroeg ook ofdat er sommige mensen aan waren overleden(hij stelde echt vragen waarvan je dacht..(hoe wijs kan je zijn op je 6e)..lijkt wel een volwassene. Toen die weer naar bed ging was hij gerustgesteld zei die, zo'n schattie..heb hem ook gezegd dat hij er altijd over mag praten als tie vragen heeft etc..
Elke ochtend als Arend naar z'n werk is komttie gezellig bij me in bed liggen en liggen we lekker te kleppen en gister had tie een dekentje voor me gemaakt van papier..allemaal a-4tjes had Dennis aan elkaar geplakt..zo'n lief kind..terwijl die soms zo'n doerakkie kan zijn..hij heeft een goed hart..zo lief!
De oudste 2 kids zijn gelukkig weer thuis uit Frankrijk! Heerlijk! Ik ben echt een moedereend en heb ze het liefst allemaal om me heen, dus we zijn weer compleet!
Vandaag ben ik met Reiley & Dennis op de fiets naar de markt gegaan, was gezellig, lekkere dingen gekocht..toen we weer naar huis wilde gaan kregen we het fietsslot niet open (ringslot wat door Dennis & Reiley's fiets heen zat)..vaag verhaal..niks luktte...totdat ik het sleuteltje afbrak bij de 100ste poging) WAT NU?! Altijd neem ik me telefoon neem..behalve vandaag..
Reiley ging naar huis fietsen om kniptangetjes te halen om het slot door te knippen..Dennis en ik bleven bij de fietsen op dorp. Ik zag mensen van de Roteb aant werk in zo'n karretje, die heb ik gevraagd voor een tang..nou super! Die ene man heeft het eerst met een zakmes geprobeerd, luktte niet..daarna ging die een tang halen..na een half uur worstelen had die toch het slot doormidden en wallah! Ik zag opeens onze buurman onze kant op lopen, snapte er niks van..Reiley had bij de buurman om een heggeschaar gevraagd(je leg toch in een deuk) Reiley was zo gestrest zei de buurman want hij wilde ons natuurlijk snel helpen..dus de buurman is naar 't dorp gereden om ons te helpen..maar die man van de roteb was hem voor..dus Dennis z'n fiets in de kofferbak, wij in de auto & Reiley weer op de fiets naar huis...hahahaha..we hadden weer wat te vertellen thuis! Bedankt buurman!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten