Deze blog was altijd erg belangrijk voor mij de afgelopen maanden, alles van me afschrijven...nu betrap ik mezelf erop dat ik veel minder schrijf..goed teken!!
Maar tis toch wel leuk om zo'n "dagboek" bij te houden!
Afgelopen dagen waren erg druk (doe ik zelf hoor) Eerst in m'n moeders nieuwe huissie bezig geweest, ze kreeg afgelopen vrijdag de sleutel. De kinderen hebben ook goed meegeholpen, 2 dagen lang & Arend heeft op de woonkamer na alles gewit, en Joke, Henry & Wilco waren ook onmisbaar!
Verder heb ik de schuur compleet uitgeruimd/opgeruimd, de tuin, de gangkasten, onze slaapkamer alle hoeken/gaten gesopt..was echt nodig!
Niemand zal me dan ook geloven als ik zeg hoe bizar die spier,-gewrichspijn is....maar ik heb meer last als ik stil zit dan bezig ben..vanochtend ben ik rollend naar de andere kant van het bed toe gegaan, nachtkastje vastgepakt en me zo langzaam uit bed laten glijden, kon niet overeind komen..dus dan maar zo! Lijkt een herniagevoel (24/7) met uitstraling naar je benen, knieen, heupen, zelf pijn in m'n vingerkootjes en ellebogen, schouders zitten vast...nog steeds zenuwpijn linkervoet..verder geen klachten! Ik probeer er maar gewoon mee om te gaan en dan maar kreunen en steunen en vloeken...ik kom er wel! M'n mond is weer de oude...dat is het allerbelangrijkste! M'n smaak komt langzaam weer terug...dus dat "oude lijf" neem ik dan maar voor lief.
Maar het leukste!!!!!!!! Sinds vandaag..spontaan een hele lichte gloed van wenkbrauwen en ieniemienie wimpers!!!!!!!! Zo raar! Na al die maanden...opeens zie je weer vooruitgang, gevoel van "jezelf weer terugkrijgen qua uiterlijk" helemaal leuk! M'n haar gaat moeizaam...als je in het licht kijkt zie je wel haartjes, dus dat komt ook goed!
Geestelijk is een ander verhaal..ik wil m'n leven echt op 't oude ritme draaien wat me ook lukt qua levensstijl maar ik merk toch dat ik het gevoel heb dat iedereen weer in z'n eigen oude ritme zit... zodra de chemo's voorbij zijn..denken ze dat je er al bent..iedereen heeft het over..'weer opkrabbelen' omdat ik het ergste achter de rug heb' , weer druk maken om domme dingen, zo werkt dat niet!!!!!! Weet wel dat alleen "lotgenoten" snappen wat je bedoeld...de chemo mag achter de rug zijn..nog steeds moet ik naar 't ziekenhuis om de 3 weken voor een kuur, nog steeds ben ik me flink bewust geworden van m'n sterfelijkheid, nog steeds lijkt m'n uiterlijk niet op hoe ik was, nog steeds ben ik regelmatig bang voor toch uitzaaiingen of hartklachten door de kuur die ik nu krijg, 24/7 het gevoel dat al je gewrichten/spieren naar de knoppen zijn...maarrrrrrrrrrrr..omdat ik maar positief ingesteld ben, alles doet en niet dramatisch praat of wat dan ook....denken vele dat het overwonnen is....is geen dramapraat maar puur de waarheid..vaak denk ik dat het door m'n eigen karakter komt...simpel/positief praten over borstkanker, geen diepgaand gesprek er meer over voeren....gewoon je leven leiden en niet verder nadenken...werkt bij mij niet...ja...we hebben een hoop meegemaakt vanaf maart 2013, nu ist 2014, de operaties en chemo's zijn achter de rug...de komende behandelingen en ziekenhuisafspraken, veranderde denkwijze....ach...de chemo's zijn achter de rug...wat doe ik verder nou moeilijk...zo denken de meeste...
Je bent alleen op de wereld gekomen en gaat er ook alleen weer af..en dat is een feit! In de tussentijd moet je maar sterk blijven en de beste vrienden met jezelf zijn, want ik ben veranderd..en de mensen om mij heen niet, dat moet ik gewoon accepteren, heb daar nog steeds onbegrip over..raar..maar waar. Al had ik gewacht met naar de dokter te gaan was ik nu ws. half aant doodgaan, raar idee...lichamelijk red ik me wel maar geestelijk vind ik het een soort eenmans beleving.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten