Nadat we de afspraken hadden geregeld en het ziekenhuis weer uitliepen, waren we redelijk stil..enige wat ik zei was.."wil even langs mijn moeder om het persoonlijk te vertellen", wat ik toch wel moeilijk vond want mijn vader is ruim 8 jaar geleden overleden waar ze het nog moeilijk mee heb en ik ben enigskind en dan dit nieuws vertellen..
Vervolgens tegen de oudste 2 kids verteld(wat ik het moeilijkst vond), ze waren totaal van slag, ondanks dat ik het rustig en positief probeerde te vertellen, zonder dramatische toestanden...maarja toch..
Mijn man respecteerd mijn mening dat ik er niet veel over wil praten en alles blijf doen zolang ik het kan, hij wil veel dingen uit handen nemen, maar krijgt steeds steevast het antwoord, NEE! Best moeilijk voor hem, want ik heb een heel eigengereid karakter. Ik had al tegen hem gezegd, na de uitslag"..je kan nu nog vluchten" maar hij zei..we gaan het samen aan. Hij heeft gezegd dat hij liever mij heeft zonder borst, dan met een borstbesparende operatie waarbij de kans is dat de tumor niet weg is. Kortom, hij respecteert wie ik ben en hoe ik dit " vervelende avontuur" wil beleven, hij wil wel bij alle afspraken etc..zijn(alhoewel dat voor mij niet hoefde, aangezien hij dan steeds vrij moet nemen). Toppertje dus!
Vriendinnen gemaild betreft de uitslag en mijn tante en neef aan de telefoon gehad. Verder had ik geen behoefte om het te vertellen tegen iemand, uiteindelijk zijn er maar weinig mensen in je omgeving waar je dit mee wilt delen..
Met de vriendinnen geregeld dat we toch nog even een avondje bij elkaar komen voor de 19e..dus dat is wel even gezellig.
M'n tante en moeder hadden 2 volle boodschappentassen gegeven, zomaar..spontaan! Erg lief! Maar niet nodig!
Paar mensen me nog gemaild om sterkte te wensen en hulp aanboden als ik ze nodig heb..dat ik kan bellen..
Alle juffen/mentors weten het en zijn erg lief voor de kinderen.
De mensen uit de omgeving reageren geschokt en wensen me sterkte, mijn vriendin kwam ook meteen langs de volgende dag..en was even flink overstuur/huilen, dat vond ik wel moeilijk, dat mensen zich zo druk maken om mij is toch niet nodig denk je dan!
Verder heb ik weing behoefte om het tegen iemand te vertellen, onze huiskapper kwam langs van de week..die heb ik niks verteld..al dat dramatische gedoe..is niks voor mij!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten