De moeheid die ik beschreef in m'n vorige blog, bleef maar aanhouden alleen nu met veel hoesten etc. erbij.. dus toch maar naar de huisarts gegaan. Longontsteking..dus logisch...nadat ik de antibioticakuur af had gemaakt moest ik afgelopen dinsdag weer terug om longen te laten beluisteren..de arts hoorde nog steeds een ruis, was nog niet over helaas..maar in overleg met hem kijken we het nog even aan tot volgende week en anders een longfoto maken. Een paar weken geleden had ik genoeg energie en nu ben ik snel moe..pffffff past helemaal niet bij ..1,5 jaar lang ben ik als een race-eend doorgegaan en vanmiddag heb ik een half uur op de bank gelegen omdat ik echt even met mezelf geen raad meer wist. Hielp wel..daarna ben ik gaan strijken(terwijl Arend had gezegd dat morgen te doen), maar hij was werken dus dacht doe het zelf....
Vanochtend was ik eerst op school (kinderen helpen met lezen), daarna even thuis, toen boodschappen gedaan..tijdje staan praten met 2 moeders en daarna naar de begraafplaats gegaan, even wezen schoonmaken bij Gerrit & ome Arie, thuis komen, me weer bezig houden met de was..etc.......en niet onbelangrijk..ben bezig die winkel leeg te krijgen, restpartijen maken etc..ondertussen vacatures uitspitten..laat naar bed/vroeg eruit..ik wil zoveel........
Wat ik met heel dit bovenstaande "nonsens" verhaal eigenlijk probeer te zeggen...ik leef me leven zoals voor de borstkanker..alleen die extra rugzak die ik meedraag van de afgelopen 1,5 jaar gaat soms "zwaar wegen", m'n lichaam / geest..is niet zoals 1,5 jaar geleden..ik ben veranderd, m'n lichaam is veranderd, geestelijk ben ik veranderd..noem maar op..en TOCH wil ik leven en m'n dingen doen zoals voorheen..en wil geen hulp, WAAROM??????? vraagd Arend dan....
Ik ben wie ik ben..ik hou niet van zeurende mensen over wat ze nog wel of niet kunnen of zeuren over kwaaltjes, mensen die zielig doen..ik kon en kan er niet mee omgaan..wees gewoon hard voor jezelf..klaar! Ook al breekt het me soms op..m'n karakter blijft m'n karakter..mensen hebben makkelijk praten..vragen zich af waarom ik zo eigenwijs ben etc..duhhhhhhhhh..dat ben ik heel m'n leven al..wat verwacht je nou..dat ik 1 of andere trieste troelala gaat worden die al klagend door het leven gaat. M'n lichaam laat me in de steek maar zoals ik al eerder heb beschreven..m'n geestelijk vermogen niet..juist door m'n harde karakter heb ik de afgelopen 1,5 overleefd..dus ben niet van plan een watje te worden..ben juist trots op m'n karakter..wie ik ben, hoe ik met dingen omga etc..ondanks dat dit lichaam me flink tegenwerkt. Doorzettingsvermogen noemen ze dat, ik hoef me voor niemand te bewijzen..ik ben gewoon zo!
Ome Leen afgelopen week weer een hartinfarct gehad terwijl die in Tjechie zat..de zoveelste al..echt bizar..die moet ook een soort angst hebben om te leven..als je al zoveel hebt meegemaakt met hartkwalen.
Zoals afgelopen weken met die longontsteking..tuurlijk komt het even in je op.."zal toch niet uitgezaaid zijn"? Heb ik misschien 5 minuten aangedacht en daarna meteen besloten..angst mag niet m'n leven gaan leiden en daarom heb ik ook ingestemd om pas volgende week een foto te maken voor 't geval het dan nog niet over is.
Kreeg afgelopen week nog een kaartje van Peter en Wilma en een mailtje van Nel, vond ik lief, had puur te maken met de uitslag in oktober. 1 Ding heb ik wel geleerd..borstkanker gaat pas echt doordringen als je grotendeels klaar bent met de behandelingen, angst mag geen 2e natuur worden Wat als?? Angst voor uitzaaiingen/ terugkeer..nog steeds moet ik het ziekenhuis bellen voor het doorspuiten van m'n porto-cath en een nieuwe afspraak maken voor de APD kuur..laat ik het maar simpel zeggen..ik mis het onbezorgde / simpele leven wat ik had voor Maart 2013..had ik me toen maar meer bewust geweest van hoe goed het leven is zonder al deze toestanden..maarja..zo werkt het niet...kortom..we dealen ermee en ik ben echt positief ingesteld, alleen ik moet misschien accepteren dat ik niet 100% meer mezelf word, ook niet door die hormoonpillen..die zorgen voor zo'n onstabiel gevoel waardoor ik continu met die wisselende stemmingen om moet gaan, maarja..zover ben ik nog niet hahaha..gewoon HUP..Doorgaan!
Het beste medicijn is voor mij echt humor en een relaxed draaiend gezin..lekker lachen..daar kan ik zo intens van genieten..als ik zie dat iedereen het naar z'n zin heeft, goed in z'n vel zit en die gekke humor, vooral Reiley..zoals niemand hem kent..maar hij is echt een clown..moet soms zo vreselijk lachen om hem, hij heb zo'n leuke humor, helaas doettie dat alleen thuis, dus zullen weinig mensen hem zo kennen. Dennis is meer van de serieuze kant, stelt nog steeds vaak vragen omtrent de borstkanker, Tamara zit in d'r Eigen puberwereld of d'r haar goed zit, wat ik van d'r kleding vind, verhalen over school/vriendinnen/werk en Arend..ach die Arend..wat een respect heb ik voor hem..hij wil het allemaal zo goed doen voor mij..maar ik sta geen hulp toe, hij heeft moeite met mijn eigenwijze karakter (sluit maar aan in de rij (hahhaahaha)..van m'n moeder kreeg ik van de week nog een fles Bailey en ze heeft hier gezellig gegeten van de week.
Carpe Diem!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten