Tijdje geleden dat ik alweer geschreven heb..kerstdagen zijn alweer achter de rug..tijd gaat zo snel..beangstigend af en toe..
Gehele dag Serieus Request aan!! Reiley & Dennis hebben nog een plaatje aangevraagd om het goede doel te steunen.
Afgelopen week is Tamara's "nieuwe" vriendje Roy hier geweest..was erg gezellig..leuke/spontane/gezellige gozer, alleen tosti's mag tie niet meer maken aangezien alle stoppen er tot 2x toe uitvlogen..we hebben wel gelachen!
Ook zijn we met z'n 6-en wezen karten en lasergamen helemaal leuk! Daarna bij de Mac.Donalds wezen eten en slap lopen ouwehoeren daar met elkaar..heerlijk!
Op kerstavond onze cadeautjes uitgepakt die onder de boom lagen...iedereen was blij met z'n cadeautjes vooral Reiley met z'n karaoke voor de X-box. Allebei de kerstdagen zijn rustig/gezellig verlopen..gourmetten (met m'n moeder erbij) gebrunched, de standaard dingen maar wel leuk!
Het bizarre voor mij..toen alles klaar stond en we wilden "aanvallen" om te gaan gourmetten..vroeg Arend even te wachten omdat Tamara iets moest oplezen?? Huh..wat gebeurd er nou weer dacht ik..
Hij had op een briefje geschreven dat hij dankbaar was dat we zo kerst konden vieren met z'n allen en dat hij dat 1,5 jaar geleden niet voor mogelijk had gehouden en dat hij respect voor mij had hoe ik ermee om was gegaan/en gaat etc...NOU...had ik helemaal niet verwacht dit!! Zo is hij helemaal niet..temidden van iedereen dit kenbaar maken..vond het echt emotioneel en zo lief en totaal niet verwacht!! Ik bleef m'n moeder maar aankijken omdat ik het niet eens kon geloven wat er gebeurde..lief hee!!
Ik voel me verder goed..ik kan weer gewoon opstaan etc...weinig gewrichtsklachten meer door het stoppen van de hormoonpillen..ben echt blij dat ik ermee gestopt ben alhoewel je toch angst heb voor uitzaaiingen..maarja dat blijf je toch houden..iedereen moet 7 jaar die hormoontherapie doen..en ik ben er na een jaar mee gestopt..mijn lichaam..mijn leven..en voel me er lichamelijk stukken beter door..geestelijk is een ander vlak..m'n stemmingswisselingen zijn soms moeilijk te hendelen..eerst zit je vol hormonen..na de chemo en hormoontherapie is alles verdoofd/dood...na het stoppen kom je in een rollercoaster betreft hormonen/stemmingswisselingen..en ze dan onder controle houden pfffffffff..valt niet altijd mee..wil een stabiel persoon zijn..doe hard m'n best..maar is veel tegen mezelf praten..best heftig..heb weer veel me eigen muziek aan om rustig te worden als ik me gejaagd voel of opstandig...vind het niet makkelijk eerlijk gezegd..maar doe me best zo stabiel mogelijk over te komen..niemand kan er iets aan doen..dus doe me best!! Je ziet dus wat het allemaal met je doet..best veel..tis een gevecht injezelf..en beangstigend tegelijkertijd dat er toch nog hormonen door je heen gieren ondanks dat m'n eirestokken stil liggen en mijn tumor hormoongevoelig was..maarja..niet teveel bij stil staan..ik leef nu in zo'n luxe..niet vaak meer naar 't ziekenhuis.gewoon m'n leven leiden en sloosh..zoveel om dankbaar voor te zijn..elke dag bewust meemaken etc..Maarrrrrrrrrrrrrrrr het leven word niet meer zoals voorheen..dat is een feit..altijd,dagelijks stilstaan bij wat er allemaal gebeurd is in relatief korte tijd..nu m'n leven weer opgepakt als voorheen..best vreemd..
Gister nog op ziekenhuisbezoek geweest bij Ome Leen..echt triest..voor de zoveelste keer weer int ziekenhuis voor z'n hart..we kunnen niet zonder hem dus hij moet nog even doorknokken!
Reiley is nu bij z'n vader, Tamara gaat morgen weer naar Almelo..ik ga d'r weer naar de trein brengen, daar blijft ze een week pfffffff...m'n 1e oud/nieuwjaar zonder haar..bah..voor haar leuk..voor mij minder..zoals eerder gezegd..kinderen loslaten is het moeilijkste int leven..maarja..als ze het maar naar d'r zin heeft..ist belangrijkste..heb d'r haar nog geverfd vanavond..nog lekker even moeder/dochtergesprek gehad (pfff) ..de kinders worden groot..zo snel..ene moment ben je druk bezig staartjes in het haar aant maken voor een schoolfoto..andere moment zet je ze op de trein om ze vervolgens een week niet te zien...en dan maar denken dat borstkanker zwaar is!! Maar je kinderen groot/zelfstandig zien worden..dat vind ik veel pittiger!!
Carpe Diem!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten